1965-66 Eğitim-öğretim yılı başında yatılı olarak başladığımız Ziraat Okulu'nun 6 yıllık eğitiminin son günlerini yaşıyoruz. Anadolu'nun çeşitli illerinden bir araya gelerek, kader birliği yaptığımız, çocukluğumuzu ve ergenliğimizi bir arada yaşadığımız ama artık birer genç kız ve delikanlı olarak okulumuzdan mezun olacağımız son günler. Hepimiz çok değişik duygular içerisindeyiz. Biriktirdiğimiz o kadar çok hatıralarımız var ki. Yatılı okullarda okuyanlar çok iyi bilirler; Öğretmenler birer anne-baba, sınıf arkadaşları da birer kardeş gibidirler.

Öğretmenlerimizden ve arkadaşlarınızdan ayrılacağımız ve yeni bir hayata başlayacağımız bu son günlerde, tarla bitkileri dersi öğretmenimiz merhum Kenan Özbaş bizleri sınıfça toplayarak hasat zamanı gelmiş bir buğday tarlasının başına götürerek şöyle seslenerek; ''Evlatlarım; Nasip olursa haftaya hepiniz okulumuzdan mezun olup, birer ziraat ve ev ekonomisi teknisyeni olarak ülkenin çeşitli il ve ilçelerinde görev alacaksınız. Sizlere tam da bu noktada hiç unutmamanız gereken bir nasihatim olacak. Daha önce de uygulamalı olarak gösterdiğim gibi şimdi bir kez daha göstereyim ki; Boş başaklar hep dik dururlar. Dolu başaklar ise çok mağrurdurlar. Hafifçe eğik dururlar. Şimdi her biriniz rastgele 5'er 10'ar tane eğik ve dik duran başaklardan alarak tanelerini sayınız. Daha önceki uygulamalarda gösterdiğim gibi, şimdi de dik başakların tanelerinin eğik başak tanelerinden az olduğunu göreceksiniz. Ayrıca rüzgarlı bir havada tarlanın bir köşesinde oturup, buğdayların çıkardığı sesi dinlerseniz, dolu başakların çoğunlukta olduğu tarladan gelen ses tıpkı bir 'ney' sesi gibidir. O ses sizi dinlendirir. Boş başakların çoğunlukta olduğu tarlanın çıkardığı ses ise kulaklarınızı tırmalayan bir zurna sesi gibidir. Bu öğüdümü asla unutmayın. Bilgi birikiminizle ne kadar donanımlı olursanız aynen dolu buğday başakları gibi olursunuz. Ama bilgi birikiminiz olmazsa tıpkı boş başaklar gibi olursunuz. Görev aldığınız yerlerde sakın ola ki çiftçilere bilgilerinizi aktarırken, onlara bilgelik taslamayın. Unutmayın ki onlar sizin karşınızda duran birer tecrübedirler. Onların tecrübelerine ne kadar saygı gösterirseniz, onlar da sizlerin bilgilerinize o kadar değer verir." dedi.

Muhterem öğretmenimin 49 yıl önce bize verdiği o nasihati kendimize düstur edinmeye çalıştık. Ahhh öğretmenim, ne kadar haklıymışsınız. COVID-19 nedeniyle dünyaca zor zamanlardan geçtiğimiz bu günlerde, ülkemizde o kadar çok boş başak misali insanlar görüyoruz ki... Hele bunlar bir de eğitim yuvalarımızda, bürokrasimizde, hukukumuzda, yazılı ve görsel medyamızda, iş insanlarımızda, en çok da ülke yönetimimizde söz sahibi olan siyasetçilerimizde var.

Bir ülkenin yarınlarına yön verecek insanlar hangi kademede olurlarsa olsunlar, eğer oturdukları koltukları doldurarak milleti ile barışamıyorsa, sadece "Ben bilirim ben yaparım" diyerek bir yere varacaklarını sanıyorlarsa asla başarılı olamazlar. Başarı istiyorlarsa, önce milletle barışmalılar ve gelecek nesiller için iyi bir ülke bırakmaya gayret etmelidirler. Bunun tek yolu da tıpkı dolu başaklar gibi tevazulu bir duruş sergilemek ve Ney sesi gibi hoş sada bırakmaktır.

Bu vesile ile bizlere vatan ve millet sevgisini aşılayan, çalışma azmini öğreten, mesleklerimizi en iyi şekilde icra etmemiz için gecelerini gündüzlerine katarak bizlere daha çok bilgi birikimlerini aktaran ve Rahmet-i Rahman'a kavuşan başta Kenan Özbaş öğretmenim olmak üzere, tüm öğretmenlerime Allah'dan rahmet diliyorum.

Keşke hayatta olsalar da o mübarek ellerinden öpüp, avuçlarını yüzlerimize sürebilsek.

İlim irfan yuvası denilen okullarımızın şimdiki durumlarını görünce, sizleri ve sizin gibileri çok ama çok arıyoruz...