İçerimiz hep kan ağlıyor kan
Dört Nisan sabahı kalktığım an
Huzuruna varacağım zaman
Düşündükçe utanıyorum başbuğum!

Kendi kendimi çektim muhasebeye
Baktım ki dava gidiyor hep geriye
Sensiz dava minim gitmiyor ileriye
Bizlere bir hal oldu başbuğum!

Sen bir eser bıraktın bize bir eser
Engelleniyor davaya sahip çıkan nefer
Meğer sensiz dökülüyoruz hep teker teker
Bizi bize düşman ediyorlar başbuğum!

Maneviyatı milli şuuru hep yıktılar
Ülkeyi idare edenler her şeyi sattılar
Avrupa birliği diye diye bir yol tutturdular
Milleti aldatıp uyuttular başbuğum!

Musul, Kerkük, Bağdat gitti
Amerika askerimizin başına çuval çekti
Dünya'daki itibarımız vardı oda bitti
Sensiz yetim kaldık biz başbuğum!

Orta doğu kafkaslar kan ağlıyor
Dentaş Kıbrıs gidiyor diye bağırıyor
Ne hükümet ne medya bunu görüp, duyuyor
Sesimizi her yerde kıstılar başbuğum!

Tek gönüllerin bir sesi var evlâdım derdin
Elif gibi hep imanlı ve dik, sözünü esirgemez
Dertlere gönüllere dokunuyor tek başına
Ülkücü bozkurt Ozan Arif başbuğum!

Daha neler var daha neler!..
Dilim varmıyor anlatmaya sizi üzer
Bizi bitirmeye çalışıyorlarmış meğer
Ellerinden ne geliyorsa yapıyorlar başbuğum

Şahin derki, ülküdaşım artık uyan,
Kıyıda köşede tek kişi kalmasın
Ülkücüler üç hilalin altında toplansın
Özürlerimi kusur kabul et başbuğum!