Bir taş daha düştü ülkü kaleden
Cahit’i toprağa verdik ağladım
Kurtuldu zulümden, dertten, çileden
Kara topraklara sardık ağladım.

Hesapsız bir oktu, battı derine
Saplandı binlerce gönül erine
Üstüne konmayan bayrak yerine
Biz de gönlümüzü serdik ağladım.

Değişince menfaatin şartları
Dünkü dostlar açık sundu kartları
Herkes geldi göremedik kurtları
Ülküyü bölünmüş gördük ağladım.

Her biri Kürşat’tı oyunu bozan
Kimisi yazardı, kimisi Ozan
Susmasın diyerek göklerde ezan
Cahit’i namluya sürdük, ağladım.

Süleyman; ülkümüz düşerken yere
Hepimiz hazırız gitmek üzere
Ekilip yeniden bitmek üzere
Bir defteri daha dürdük ağladım.