Adalar'da sorun fayton mu?

Yoksa atlara kötü davranılması mı?

Atlı kültürden, hayvanlardan uzaklaşmak yerine onları da içine alacak şekilde bir çözüm gerekmiyor mu sizce de?

Denetleme sistemi tam olarak uygulansa ve atlara bakım yapılacak bir sistem kurulsa nasıl olur?

Bu çok mu zor? 

Ben, atseverim. Atlar insanla mutludur yaradılışı gereği. Yılkı atları, ev atları kadar mutlu değildir. Bilimsel araştırmalar bunu gösteriyor. Onlar insanla ne denli yakın iseler o denli mutlu olurlar. Ancak gerçek insanla tabi ki..

Onları boşluğa bırakıp şehirlerin beton yapısına dönmek istemem. Atlar adalara yakışır. Çocuklar atla rahatlar. Faytona binmek güzeldir. Asırlarca atlı yaşam içerisinde olmuş insan, neden şimdi atsızlaştırılıyor?

Kaş yaparken göz çıkarmayalım. Yeteri kadar makineleşmedik mi?

Atına kötü davrananın ruhsatını iptal etmek, onları düzenli veteriner hekim bakımına tabi tutmak bu kadar mı zor?

Kameralı bir takım sistemlerle denetleme yapılamaz mı?

Belediye bu konuda bir düzen kuramaz mı?

Veteriner hekimi de içeren bir at bakım merkezi bulunduramaz mı?

Gabari-yük kontrolü yapamaz mı?

Uygulamada yanlışlık ve aksaklık var ise çözüm nedir?

Düzeltmek, iyi bir düzenleme yapmak mı, yoksa kurumu ortadan kaldırmak mı?

Zamanın Milli Eğitim Bakanı'nın "Okullar olmasa Maarifi ne güzel yönetirdim" sözü aklıma geldi.

Avrupa'da özellikle çocuk gelişimi için atların psikolojik etkilerinin nasıl araştırıldığını, bazı ruh tedavileri için bu tip at merkezleri sayısının hızla artırıldığını biliyor muyuz?

Aynen bizim atalarımızın bilimde önde iken müzikle tedavi yapıyor olması gibi... Şunun şurasında 50-60 yıl öncesinde at üstündeydik çoğumuz...

Elimde olsa, bu tip atlı rehabilitasyon merkezleri kurardım... İnsanları antidepresan bağımlısı yapan bu düzen ise betonlaşma ile ilaç satışlarını tetiklemek istiyor...

Atlardan uzaklaştıkça insanlıktan da uzaklaştığımızın farkında mısınız?

Atlı kültürünü gelecek nesillere aşılayacak bir belediyecilik anlayışına çok mu çok ihtiyacımız var...