Konuşunca kül bırakmaz mangalda
Soy deyince susup Cevap veremez
Artist gibi oynar durur Her Dalda
Kör gözleri Atatürk'ü göremez.

Tavan yapmış kibir ego huyunda
Fasulyeden sırık çıkar boyunda
Ana baba hep karışık soyunda
Kimsin deriz hiç kendini bilemez

Başa geçer Benlik güder şaşırır
Kılıfına uydurup da aşırır
Öfkemizi Sabrımızı taşırır
Laf cambazı ama Türkü Sevemez

Hep ben ben der Benliginde yoğrulur
Bazen Güler bazen ağlar savrulur
Köz ateşte yanar durur kavrulur
Adam olan bu densizi övemez

Nasır tutar öfke nefret kininden
Tavşan gibi şapka çıkar içinden
Hayır gelmez Bu soysuzun piçinden
Böyle İblis Bir daha da gelemez

Ertuğrul'um ister oku İster yaz
Bu adamdan Aga olmaz Bey olmaz
Bazen cümbüş, bazen zurna, bazen saz
Çal, çal oyna hiç bahtımız gülemez

Ertuğrul Kalafat