Danimarka’da doğmuş büyümüş, dalyan gibi bir Anadolu güzeli. Su gibi Danimarkaca konuşuyor. Evli ve yuvasında mutlu... Öğrenimi de yeterli ama iş bulamıyor. Gazetelerde gördüğü ilanlar için telefon ediyor. “Yarın gel başla” diyorlar. Yarın olunca gidiyor. “Ahha, az önce birini aldık” diyorlar...

Bir böyle, iki böyle adı güzel kendi güzel kızımız bıkmış. Hayruş’la çarşıdan dönüyorduk. Karşımızdan geldi, selamlaşıp geçecektik ki, Hayruş’la “hatır sorma gönül alma” görüşmesine giriştiler. Gurbette yakınlık duyduğunuz kişilere sorulacak sorular sınırlıdır: “Nasılsın, çalışıyor musun?”

Çalışmıyormuş. Her gün iş buluyormuş ama, ertesi gün işe gittiğinde ne hikmetse az önce bir başkasını işe almış oluyorlarmış. “Bu ne kötü bir tesadüftür, şaşırıp kalıyorum” dedi. Hayruş’la birbirimize baktık. Söylese miydik? Evet, evet bu çocuğun elinden tutmalıydık.

Dedik ki... “Yavrucuğum, istersen bulduğun işe başını aç da git, sence bir sakıncası yoksa...”

Kızcağızın gözleri parladı. Ve daha fazla uzatmadan ayrıldık. 

İki gün sonra kahkahalar atarak önümüze geçti. “Çalışıyorum” diyordu... Ertesi sabah çağırıldığı iş yerine gittiğinde “Hemen başla” demişler. Ve şu anda karşımızda başı açık duruyordu. “Kocam aç başını diyordu da, ben millet ne der, diye çekiniyordum. Siz öyle dediğinizde kararımı verdim. İnşallah Allah günah yazmaz... Bu memlekette benim önümde koca bir ömür var.”

Şimdi ben buradan Cüppeli’sine, süppesizine sesleniyorum... Bizim işlediğimiz günahın altından kolay kalkılır mı?  Ve bu günahın hesabı kimden sorulacak?  Milyonlarca ülke insanının bir dilim ekmek uğruna dünyanın dört bir yanına savrulmasına yol açanlardan mı sorulacak? Bu güzel körpecik anadan mı sorulacak. Ona yol gösteren benden ve eşimden mi sorulacak?

Bizden sorulursa, kendimi nasıl savunurum? İslamın son Halifesi Abdülmecit Efendi ressamdı. İslamda resim yasak olduğu halde o inadına ressamdı. Ve kendi eşinin ve kızlarının yağlı boya portrelerini yapmıştı. Bu tablolarda eşi de kızları da başları açık görünüyorlardı.

Bu resimler müzelerimizde kıyamete kadar sergilenecek.

Ve rivayet o ki, Halifemiz efendimiz bu tabloları yaparken bir yandan da eski halifemiz efendimiz Sultan III. Selimin bestelediği müzik parçalarını dinliyormuş. Biliyoruz ki, islamda müzik de yasak... İyi de kardeşim, bütün yasaklar bizim için mi konulmuş?

Siz ille de bu yasakların dışında kalmayı başarıyorsunuz.

Bir eski Cumhurbaşkanımızın saygı değer eşi hacı... Hacı ama seksen yaşın eşiğinde meyhane meyhane dolaşmaktan geri durmuyor. Üstelik başı da açık... İslamın yasakları da emirleri de hepimiz için değil mi? “İsraf haramdır” diyorsunuz. Çocuğumuza bir don daha almamıza karşı çıkıyorsunuz. Öte yanda aylık elektrik faturası on beş bin konutun elektrik faturasına denk konutlarda oturuyorsunuz. Ya sizin gittiğiniz yol yanlış, ya bizim gittiğimiz yol yanlış.

Ama değişmez bir kural var ki o da şu: Allah büyüktür.