Padişah, baş vezire sormuş:

- ‘Eğitim mi önemli, karakter mi?’

Vezir hemen cevap vermiş:

- ‘Karakter önemlidir sultanım!’

Padişah, memleketin her yanına tellallar göndermiş:

- ‘Duyduk duymadık demeyin... En iyi hayvan eğiticisine 100 kese altın ödül verilecek!’

Yapılan elemelerden sonra bir kişi, ‘ülkenin en iyi hayvan eğiticisi’ olarak padişahın huzuruna çıkmış. Padişah sormuş:

- ‘Bir kedi’ye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretirsin?’

- ‘Altı ayda öğretirim padişahım!’

Aradan altı ay geçmiş. Eğitici huzura alınmış.

Padişah sormuş:

- ‘Öğrettin mi?’

- ‘Öğrettim padişahım!’

Saray erkanı toplanmış. Hünerli kedi elinde tepsiyle servis yapmaya başlamış. Tam baş vezirin önüne geldiği zaman padişah sormuş:

- ‘Ey vezir! Söyle bakalım, eğitim mi önemlidir, karakter mi?’

Vezir, padişahın sorusuna cevap vermeden önce, kaftanının altında hazır tuttuğu bir fare’yi yere bırakmış. Kedi, fareyi görünce tepsiyi attığı gibi farenin peşinden koşmaya başlamış. Altı aylık eğitim de boşa gitmiş.Vezir, padişahın sorusuna cevap vermiş:

- ‘Karakter önemlidir padişahım.

Önünde bir fare gördüğünde her şeyi unutan bu kedi gibi, eline bir fırsat geçtiğinde çıkarının peşinde koşan, dinini bile satan, eğitimli fakat karakteri bozuk insanlardan da Rabbim herkesi korusun!’ Alıntı.

——••••••——••••••——

Çıkarları İçin dinini, vicdanını ve değerlerini satanlar, eğitilmemişlerdir. Sadece eğitim görmüşlerdir. Karakter, eğitimin tam ortasındaki merkezde oluşur. Yani aile ve okulda. Kişilik gelişim süreçleri 3-4  yaşlarında başlar, 6-7 yaşlarında saklanır, 16-17 yaşlarında tamamlanır, 25 yaşından sonra şekillenir ve ortaya karakteristik yapı, yani kişilik veya KARAKTER çıkar. 

Kendi çocukluğumuzu hayal ederek, çocukları dikkatli gözlemler ve dinlersek,  ‘kişiliksiz ve karaktersiz’ kelimelerinin 6 yaşlardan itibaren kullanılmaya başladığını, somut olarak fark ederiz.

Genel eğitimin süreçleri, gelişim psikolojisinin davranışsal izlenmesi, davranış bilimlerinin temeli, eğitim bilimlerinin standartları, pedagoglar, sosyal bilimciler, okul öncesi, sınıf ve rehber öğretmenlerinin gözlemleri, raporları ve eğitim kuramcıları; kişilik gelişim süreçlerinin ailenin yapısı, çevresel faktörler ve eğitim süreçlerinde netleştiğini ispatlamıştır. Kısacası buna “karakterli ve karaktersiz insanlar” diyoruz. 

Yetişkin bir insan karaktersiz ise; soy, aile, çevre, okul ve alamadığı eğitim ile oluşmuştur. Düzgün, barışçı, sevgi dolu ailelerde büyüyen eğitimli bireylerin, karaktersiz olması söz konusu bile değildir. Hikayedeki baş vezire, düzgün aile yapılarına hakaret etme ve eğitimsizliği marifet gösterme görevi verilmiştir. Aslında vezir, dalkavukluk yaparak, karakterini ortaya koymuştur. Kaldı ki, hikaye ‘fabldan’ alıntıdır. Yani, başarısız kopya (bilgi hırsızlığı) çekilmiştir. Böylesine gerçek dışı hikayeleri ve öyküleri yazanların geçmişleri ile "KARAKTER" analizlerinin çıkarılmasında fayda vardır. Böylesine uçsuz ve gereksiz hikayelerin, bir ulusa ve nesillere cehaleti empoze etmek olduğunu bilmemiz gerekir. Okullarda ve ailelerde okunmaması ve okutturulmaması gerektiğine inanıyorum. 

Dünyanın en dahi ve eğitimli insanı; "Özgürlük ve bağımsızlık, benim gerçek KARAKTERİMDİR." demiştir ve gerçekleştirmiştir. 

Eğitim almak ve eğitilmek (süreçler ve aile geçmişi) ile eğitim görmek (sadece okula gitmek) aynı şeyler değildir.