Bugün Bir Konuğum var…

Yakın akrabam Ayla’mız boş zamanlarında bir şeyler karalıyor. Bu “karalama” larından biri elime geçti. Günümüz koşullarında ibret alınacak içeriği var. Bu yazıyla Ayla’mızı köşemde konuk etmek istedim. Umarım siz de beğeneceksiniz. Ve genç bayana hak vereceksiniz.

İşte beğeninize sunmak istediğim yazı:

KÜRT DOSTUM

Az önce K... aradı. Canım arkadaşım benim. Adını söylemem size. Söylersem zarar gelebilir ona. Ne de olsa o bir " Kürt" kızı... Canı yansın istemem. Tırnağının 
ucu kırılsın istemem. Can yoldaşımdır "O". Canımın köşesidir.

Duyuyorum, görüyorum cahiller Sapla samanı karıştırıvermişler.

K. ' ye "Türk" olduğunu tahmin ettiğimiz ev sahibi zam yapmış, zaten başlangıçta da evi yüksek bir bedelle kiralamıştı. Canı sıkılmış. İşsiz uzun süredir. Aradı, dertleştik. Strateji belirledik bu durum karşısında. Ev sahibine söylememe kararı almıştık işsiz kalışını.

Söylemedi. Evsiz mi kalsın bi de...

Arkadaşım K... bizim gibi konuşur, bizim gibi giyinir, bizim gibi sevinir, bizim gibi küfür eder, bizim gibi oy verir, bizim gibi çalışır, bizim gibi bayramlaşır, bizim gibi şarkı söyler.

Bakın yine yaptım: "Biz" dedim. Biz deyince aslında sadece "biz" demiş olmuyorum. "Onlar" da demiş oluyorum. Hay dilimi de, elimi de eşşşşek arısı soksun.

Dostluğumuz uzuuuun yıllara dayanır. Bu uzun yıllarda neler yaşamadık ki... Bir zaman ben işsiz kaldım, bir zaman onun sevgilisi bir başkasıyla evleniverdi. Hüzün ve mutluluk birbirini kovaladı. Kış gecelerinde yedik, içtik, efkârlandık, kahkahalarla güldük, ikimiz yılbaşı kutladık, kendi kendimize tombala oynadık. Hiç bilmediğimiz halde koca evi kendimiz boyadık, saçlarımız, elimiz yüzümüz boya oldu, kimse kapımızı çalıp "kolay gelsin" diye yemek getirmedi. Öylece, iki badanacı gibi kendimizle eğlenerek, hamburgerciye gittik.Yorgunluktan öldük.... Senin yüzünden kalkıştık bu ise diye birbirimize sataştık. Aç da kaldık, tıka basa da yedik beraber...

Hastalandım bir gün, sadece o kapımı çaldı, bana ezogelin çorbası yaptı; o hastalandı, ben onu sabah günes doğarken acile yetiştirdim... 
Haber izledik, yemek yerken beraber ağladık şehitlerimize sene 2002'ydi belki 2003' tü. Defalarca ve defalarca.... Hollanda'da PKK yanlısı Kürtler yumurta attı da bizim başbakana, o benden çok kızdı. 

29 Ekim’de bayrak salladık, marş söyledik. Dünya kupasında üçüncü olunca korna çaldık: "Dattiri dattiri".... TURKİYE diye biz bağırdık BİZ!!

K... ve ben: Türk ve Kürt.......... BİZ.....

Kızınca " Kürdüm kızım ben, damarım tutarsa karışmam" derdi, gülerdik. 
Şimdi dövülüp, yurdun pek çok kösesinde, hor görülen Kürt asıllı vatandaşları gördükçe aklıma K... geliyor.

Benim canım arkadaşım..... Hemen anladın değil mi yazdıklarımı okuyunca senden bahsettiğimi? Ama adının baş harfi bile doğru değil. O kadar değerlisin benim için. "Niye yazdın Ayla" dersin belki üzülürsün.... Senin kılına zarar gelse benim ciğerimin ucu sızlar... Korurum ben seni her zaman, gücüm yettiğince. Senin kim olduğun, ne olduğun zerre kadar umurumda değil. Sırf sen Kürtsün diye sana zarar vermeye kalkışacak biri  "Türk" de olsa ALNINI KARIŞLARIM ! Bu oyunlara gelmeyiz biz. Benim güzel yürekli güzel yüzlü dostum. Benim birçok Türk'e taş çıkaracak Kürt dostum. Ölene dek yanındayım...

Seni çok seviyorum.

‪‎Ayla ARAÇLI ARCASOY