Ülkemiz eğitim sisteminin kırk yıllık durumuna bakınca, Dede Korkut Masallarında okuduklarımı hatırladım.
“Ben nasıl bir evlat olayım da, babamın yerine savaşmayayım” diyerek, babasının atına bindi, kılıcını kuşandı, yayını taktı…” 

Bir masalın sonunu,güneşin doğduğu yerde tamamlamak için atına bindi ve gitti. 

* * *

Gerçeklerden korkmak, antik çağlardaki yeraltı karanlıklarından daha çok, yeryüzü-yerüstü yaratıklarından korkmaktan daha beter hal aldı.

“Işığı-gerçeği görmek doğruyu duymak rahatsız edicidir. Bu yüzden zihin karanlığı ve esareti seçer. Cahillik mutluluktur... Gerçek ile yüzleşmek ve özgür olmak cesaret ister. Herkesin bir gün mağaradan çıkabilecek kadar cesur olması dileğiyle...”

* * *

Bir çocuğun yetişme tarzı, yaşadığı olumsuzluklar, kaçırılması ve süreçler içinde gelişip, bir ülkenin değerlerine, değer katarak geleceğimizde hala konuşup, örnek alınması ne güzel bir duygu.

“Çocuk, dayısı Rauf'a ders vermek için gelen öğretmenleri dinlemekte, duyduklarını sonradan terliklere anlatmaktadır. Bu ''öğretmencilik'' oyunu, onun geleceğinin de habercisidir aslında.

Terlikleri birer öğrenci gibi karşısına dizen ve onlarla bir öğretmenmiş gibi oynayan çocuk, Köy Enstitüleri'nin mimarlarından Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel'dir!

* * * 

Onlarca farklı yayın, kitap, dergi, Google'dan kaynakları araştırıp; toplumsal yapıyı harekete geçirmek, eğitimci ve sorumluluk kimliğim ile bireylere ulaşarak, kendi geçmişimizi tanımamızı sağlamak İçin yaptığım paylaşımları, doğru dürüst okumadan eleştiren ve kavga eden insanları anlayamıyorum.

* * *

Aslında anlasam da anlamıyorum. Bu ne suçluluk psikolojisidir. "Sanki Dede Korkut’u görmüş, sanki Platon dün yaşamış, sanki Hasanoğlan bir öcü."

* * *

Bu nasıl bir ruh hali. Okumasını bilmiyor, okumadan, anlamadan, bilmeden; Paylaşım yapanlara hakaret, saçma sapan yorumlar, argo yazışmalar.

* * *

Osmanlı’ya hakaret edemezsin deyip; Osmanlı Devleti'ni kimin kurduğunu bilmeyen, yemek programlarını ezbere bilip; üç tane klasik ismi sayamayan ve Selanik’in Anıtkabir’de olduğunu söyleyen bir üniversite gençliğini yetiştiren, tezsiz hocaların olduğu bir ülkede; Yazdıklarım ve paylaştıklarımda çok çok haklı olduğumu/olduğumuzu anladım.

* * *

Cehaletin; Mutsuzluk getirmesi ve bizleri huzursuz etmeden bitmesi dileklerimle...