Emsalsiz mazimiz, altın bir çağdı,
Devlet ebet müddet haşmetli dağdı,
İmanımız tamdı, sönmez çerağdı;
Nifaklara karşı nasıl durayım?

İnleyen ney olmuş feryat, figanım,
Sinemde yangın var, tutuşmuş canım, 
Millet zillet içre, dinmiyor kanım;
Kerbela kaderli baştankarayım...

Düşman hainlerle bir olmuş azar,
Vatan onlar için bölünmüş pazar,
Ümidim, bir yiğit oyunu bozar;
Ben de o kavgada en ön sırayım.

Sorulur elbette bir gün hesabı,
Zulmünde boğulur zulmüm kasabı.
Niyazkâr taşarsa sabrımın kabı;
Hak kılıcı olup, hesap göreyim.
Küfre unuttuğu dersi vereyim…

Köksal CENGİZ (Niyazkâr)