(Beş yıl sonra bir daha) 

Ey kavmim..

Sen ki peygamberleri bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin

Dönüp de bakmazsın ölülerine

Lut Kavminden de değilsin sen, hazdan olmayacak mahvın

Acıyla karıldı harcın ama acıya da yabancısın

Ağıtları sen yakarsın ama kendi kulakların duymaz kendi ağıdını

Bir koyun sürüsünden çalar gibi çalarlar insanlarını

Ve sen bir koyun sürüsü gibi bakarsın çalınanlarına

Tanrıya yakarır ama Firavunlara taparsın

Ey kavmim...

Sen ki peygamberleri bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin

Korkarsın kendinden olmayan herkesten ve sen kendinden bile korkarsın

Hazreti İbrahim olsan sana gönderilen kurbanı sen pazarda satarsın

Hazreti İsa’yı gözünün önünde çarmıha gerseler sen başka şeylere ağlarsın

Gündüzleri Maria Magdelana’yı orospu diye taşlar

Geceleri koynuna girmeye çabalarsın

Ey kavmim...

Sen ki peygamberleri bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin

Kadınların siyah giyer

Kederle solar tenler ama onları görmezsin

Her kuytulukta bir çocuğun vurulur aldırmazsın

Merhamet dilenir, şefkat dilenir, para dilenirsin

Ve nefret edersin dilencilerden

Utancı bilir ama utanmazsın

Ey kavmim...

Sen ki peygamberleri bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin

Sana yapılmadıkça işkenceye karşı çıkmazsın

Senin bedenine dokunmadıkça hiçbir acıyı duymazsın

Örümcek olsan Hazreti Muhammed’in saklandığı mağaraya bir ağ örmezsin

Her koyun gibi kendi bacağından asılır, her koyun gibi tek başına melersin

Hazreti Hüseyin’in kellesini vurmaz ama vuranı alkışlarsın

Muaviye’ye kızar ama ayaklanmazsın

Hazreti Ömer’i bıçaklayan ele sen bıçak olursun

Ey kavmim...

Sen ki peygamberleri bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin

Ama arkana baktığın için taş kesileceksin

Ve sen kendine bile ağlamayacaksın

Komşun aç yatarken sen tok olmaktan hayâ etmezsin

Hazreti Musa önünde Kızıldeniz’i açsa o denizden geçmezsin

Hazreti Davud için üzülür ama Golyat’ı tutarsın sen

Bütün seslerin arasında yalnızca kırbaç sesini dinlersin sen

Sen ki peygamberleri bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin

Ey kavmim...