Edebiyat ayrı, resim ayrı, heykel ayrı bir anlatma biçimi sanatta. Sanatla ilgilenenlerin kimi yazmada, kimi çizmede, kimi ise heykelde harikalar yaratır.  Ama genç yetenek biri var ki son sergisinde dünya edebiyatının yapı taşlarından biri olan Dostoyevski'yi resimleri ve heykelleri ile anlatmış. Edebiyatı resim ve heykelle birleştirmiş.  

Heykeltraşımızın adı Çağdaş Erçelik. Yaptığı heykel ve resimlerle bize yazarın romanlarını yazarken yaşamından bölümler sunuyor . "Dostoyevski" ismini verdiği kişisel resim & heykel sergisi Dostoyevski’nin "Karamazov Kardeşler" ,"Budala", "Suç ve Ceza", "Yeraltından Notlar" gibi eserlerinden karakterlere hayat verip onları günümüze taşıyor.  

Karakterlerin ruh dünyalarına inerek ahşap, metal, kâğıt ve polyester gibi materyallerden ortaya çıkan heykellerin yanı sıra, karakalem ve yağlıboya tabloları ile de onları bize anlatıyor. Sergiyi gezerken Dostoyevski'nin romanlarında yer alan karakterlerin ete kemiğe büründüğünü,  ya da romandan bir sahnenin canlandırılmışını görüyor ve sanki o anı yaşıyorsunuz.  

Çağdaş Erçelik edebiyata düşkün bir heykeltıraş. Öyle ki, okuduğu kitaplar, sevdiği edebiyatçılar onun en büyük esin kaynağı olmuş. Daha önce “Puslu Kıtalar Atlası” adlı romanın baş karakteri Uzun Ihsan Efendi'nin büyülü dünyasıyla çıkmış sanatseverlerin karşısına. Ardından Sait Faik, Nazım Hikmet, Yahya Kemal ve Orhan Veli gibi usta yazarlarını bir araya getirmiş. Şimdiki uğraşı ise Dostoyevski karakterleri...

Sanatçı, eserlerinde izleyicinin hayal gücüyle doldurabileceği sahneler seçmiş çoğunlukla. Sözgelimi, Raskolnikov'un baltayla kadını öldürdüğü anı değil de, cinayeti işledikten sonra odasına gelip kaldığı o ilk anı canlandırmış. Böylece izleyiciyi de işin içine katmış ve tamamlayabileceği boşluklar bırakmış...

Geçenlerde İstanbul'a gittiğimde gezdim sergisini. Bayıldım...

Ve bu genç sanatçımızı size tanıtmaya karar verdim. Şimdi soruyorum…

Hülya Sezgin: Çağdaş Erçelik kim, nasıl biri?                                            

Çağdaş Erçelik: Ben 1983'te Izmir'de doğdum... Izmir Güzel Sanatlar Lisesi'nde resim bölümünü bitirdikten sonra Mimar Sinan Üniversitesi'nde heykel okudum... Şimdi Istanbul'da Galata'da atölyemde heykel yapmaya devam ediyorum.

Hülya Sezgin: Genelde çocuklarda kişilik oluşurken örnek aldıkları birileri olur. Çağdaş'ın sanata yönelmesinde böyle etkilendiği birileri var mı?                              

Çağdaş Erçelik: Elbette oldu... Çocukluğumdan itibaren pek çok sanatçıya karşı hayranlıklar besledim. Bu sanatçılar arasında hayatımı gerçekten en önemli şekilde etkileyen sanatçı Ferhan Şensoy olmuştur. Sanatın ve sanatçılığın nasıl olması gerektiğini ondan öğrendim diyebilirim. O benim için her zaman örnek bir sanatçı olmuştur. Bana neyi okumam, nasıl anlamam ve nasıl üretmem gerektiğini o öğretmiştir diyebilirim...

Hülya Sezgin: Izmirlisiniz ama Istanbul'dasınız. Neden Istanbul?  

Çağdaş Erçelik: Istanbul benim için biraz mecburiyet aslında .Çünkü sanatımı gerçekleştirebilmem için yeterli koşullar bir tek bu şehirde mevcut.

Hülya Sezgin: Gelecekle ilgili düşünceleriniz ve hedefiniz?

Çağdaş Erçelik: Gelecekle ilgili hayallerim arasında bir sanat evi kurmak var. Bu sanat evi bütünüyle tasarlanmalı. Içinde tiyatrolar, kumpanyalar, sergiler, konserler düzenlenmeli. Ama tüm bunlar bütünlüklü bir dünya görüşünü yansıtacak şekilde düzenlenmeli. Belki alternatif bir hayat modeli olmalı burası...

Hülya Sezgin: Peki ya ütopyan?

Çağdaş Erçelik: Ütopyam? Sosyalist bir toplumu hayal ediyorum tabii ki... Umarım bir gün dünyamız sınıfsız, ezilenlerin olmadığı, eşit ve adil bir hale gelebilir...

Hülya Sezgin: Bu serginde konu Dostoyevski idi. Neden Dostoyevski?

Çağdaş Erçelik: Çünkü Dostoyevski dünya edebiyatının önemli isimlerinden biri. Onu edebiyatta bir peygamber gibi görüyorum. Içinde yaşadığımız dünyayı hiç bir müdahale etmeden tüm detaylarıyla bize göstermeyi başardı.

Hülya Sezgin: Sanatın ilgilendiğiniz başka dalları var mı?

Çağdaş Erçelik: Aynı anda müzikle de ilgileniyorum. Galata'da bir kabaremiz var... "Kamayor kabare" adlı bir müzik grubunda çalıyorum... Tiyatro şarkıları çalıyoruz. Her cumartesi Galata'da Kamayor atölyede konserimiz var... Galata Şimşir sokak no 12'ye bekleriz...

Hülya Sezgin: Çalışmalarınızda konuyu seçerken nelerden etkilendiniz ve “Hah işte! En iyi bu oldu.” dediğiniz bir eseriniz var mı?

Çağdaş Erçelik: Vallahi öyle özel olarak en iyi yaptığım diyebileceğim bir çalışma yok. Hepsini ayrı heyecanla yaptım diyebilirim. Ama Karamazov Kardeşler'in heykeli olabilir. Baba ile oğul arasındaki rekabet konuluydu. Onu vurgulayabilmek için çok uğraştım. Ikisi birbirine çok benziyor ama bir yandan da rekabet halindeler...

Bir de sizin beğendiğiniz Sait Faik heykeli de benim için çok değerli. Sait Faik' e büyük hayranlığım vardır çocukluğumdan beri. En büyük hayalimdi Burgazada'ya bir heykelini yapabilmek. Ve yaptım. O yüzden çok gurur duyuyorum. En önemli heykelim diyebilirim.

Hülya Sezgin: Roman kahramanlarını yapıyorsun. Okur sergiyi gezerken beklentisini buluyor mu peki?

Çağdaş Erçelik: Roman kahramanlarıyla uğraşmak hem avantaj, hem de dezavantaj. Avantaj; çünkü özgürce, kendi hayal gücüme dayanarak üretimde bulunabiliyorum. Dezavantaj; çünkü herkes bunları okuyor ve insanların hayalinde canlandırdığı tipler var, onlara uymadığında tepki verebiliyorlar...

Bir de Dostoyevski kahramanları bu toprakların insanlarıyla pek benzeşiyor. Iki toplumun da yaşadığı sıkıntılar aynı gibi. Ikisi de Batılı gibi olmaya çalışıyor ama olamıyor. Ikisi de Batı'ya karşı hayranlık ve öfke duyuyor. Onun hem bir ezikliği var, hem de entelektüel stresi var...

Ben inanıyorum ki gelecekte ünü ülke sınırlarını aşacak. Ülkemizi yurtdışında da başarı ile temsil edecek olan genç sanatçımızın yolu açık, başarıları daim olsun...

Hülya SEZGİN / [email protected]