Amerika bizi aldatıyor, hem de gözümüzün içine baka baka. Tıpkı fıkrada olduğu gibi. İstanbul'da yaşayan arabı arkadaşı, 'karın seni aldatıyor, karın seni aldatıyor' diye devamlı uyarıyormuş. Bir gün karısını takip etmeye karar vermişler. Kadın evden cıkmış bizim arap 'du bakali ne olacak' demiş. Kadın pastahanede bir adamla buluşmuş. Bizim arap yine 'du bakali ne olacak'. Kadınla adam bir eve girmişler 'du bakali ne olacak', adam soyunmuş 'du bakali ne olacak', kadın soyunmuş 'du bakali ne olacak', tam o esnada kadın perdeyi kapatmış. Bizim arap 'tüh be aldatıyor mu aldatmıyor mu anlayamadık' demiş. Eskiden Amerika kapalı perdeler arkasında aldatıyordu artık perdeleri örtme gereği bile duymuyor alenen aldatıyor. Diyor ki Amerika Türkiye benim dostum ve müttefikimdir. PKK terör örgütüdür. Türkiye'nin teröre karşı hassasiyetini anlıyorum. PKK Suriye'de saha partnerimdir. Böyle bir cümleyi kuran ya kendi geri zekalıdır ya bizi geri zekalı sanmaktadır yada bizi adam yerine koymuyordur.

Peki Amerika bizi adam yerine koymama cesaretini nereden alıyor. Bizden alıyor. Bundan otuz sene önce Amerikan askerleri TBMM'nin izni ile çekiç gücü görevini yürütürken, dağda sıkışmış PKK'lı teröristlere silah atarken suc üstü yakalandı. Türkiye'de başta siyasetçiler ve medya herkes buz kesti.Hiç kimse ne yapacağını bilemedi.Bazı siyasetçi ve köşe yazarları 'ne yani Amerika ile savaşacak mıyız? Amerika ile savaşmak haddimize mi?' diyerek olayın sessizce kabullenilmesini ön görüyorlardı. Savaş elbette en son çare. Ama çekiç gücün görevini hemen sonlandırıp,  İncirlik üssünü bütün NATO ülkelerine değil sadece Amerika'nın kullanımına kapatıp Amerika'yı NATO'ya şikayet etmeli idik. Biz ne yaptık on beş gün sonra çekiç gücün görev süresinin üç ay daha uzatılması için gelen teskereyi muhalefetin ve iktidarın oylarıyla kabul ettik. İşte o gün teskerenin kabulü için kalkan eller Türkiye'nin onurunu yerle bir etti. O gün onurumuzdan verdiğimiz taviz Amerikalıların bize yaptıkları her türlü saygısızlık hatta terbiyesizlik için cesaret aldığı yerdir. Ondan sora askerlerimizin başına çuval geçirdiler. Şimdi de altmış bin kişilik terör ordusu kurmaya kalkıyorlar.

Amerika'nın İran, Irak, Suriye ve Türkiye'den toprak alarak, İsrail'i ve Ortadoğu'daki çıkarlarını korumak için Kürdistan kurma planı apaçık ortada. Haritaları belli. Irak ve Suriye halledildi, sırada Türkiye ve İran var. Bunu görmemek 'Du bakali ne olacak?' demek mümkün değil. Amerika'nın Suriye'den çekiliyoruz söylemi kim bilir hangi taktiğin gereği. Suriye'den çekilme yetmez. Kürdistan kurma planından vazgeçmedikçe bizim dostumuz ve müttefikimiz olamazlar.

Bu günde 'Ne yani Amerika ile savaşalım mı?' diyenler vardır. Savaş elbette son  çaredir.Ama bu gün savaşmayı göze alamazsak çok değil beş sene sonra Allah muhafaza çıkacak bir iç savaşta milyonlarca şehit verip bölünme tehlikesi ile karşı karşıya kalabiliriz. Altmış bin kişilik terör ordusu kurulması bizim için gerçek bir beka sorunudur. Amerika'nın karşısına geçip Kürdistan kurma planından vazgeçmeden dostum müttefikim değilsin demek bize ne kaybettirir.

Bütün vatandaşlarıma sormak istiyorum: Amerika bizim dostumuz değil de düşmanımız olsaydı. Bize ne kötülük yapa bilirdi? FETÖ'yü yaratıp büyüten ülkemizin kan damarlarına kadar yerleştiren Amerika değil mi? PKK'yı yaratıp besleyip büyüten otuz beş yıldır kirli emelleri için kullanan Amerika değil mi? Bütün bunlar ayan beyan ortada iken 'Du bakali ne olacak' diyebilir miyiz? Aydınlıkta kalın.