Kocaeli'nin Gebze İlçesi'ne bağlı Pelitli Köyü'nde oğlu Kasım Babayiğit ile birlikte kalan Nazife Babayiğit, 20 yıldır haber alamadığı ve PKK'nın dağ kadrosuna katıldığı iddia edilen küçük oğlu Metin Babayiğit'e, 2007'de Gebze'ye inşaatlarda çalışmak için gelen 2 gençle kazak, iç çamaşırı, çerez ve kendisine ait olan bir vesikalık fotoğrafı gönderdi.

Bunun üzerine 'terör örgütüne yardım ve yataklık etmek' suçundan gözaltına alınan, 12 gün cezaevinde yatan Nazife Babayiğit önce 6 yıl ardından da Yargıtay'ın bozması üzerine 2 yıl 1 ay hapis cezasına çarptırıldı. Yakınlarının başvurusu üzerine ceza 'ev hapsi'ne dönüştürüldü.

Milletvekilleri gündeme getirdi

Annesinin ayağına bağlanan elektronik kelepçe ile yaşam hakkının elinden alındığını söyleyen Kasım Babayiğit, "Anneme elektronik kelepçe takıldığı zaman evden dışarıya adım atamıyordu. Elektrik kesildiğinde veya sinyal alamadıkları zaman Ankara'dan hemen telefonla arayıp annemin evde olup olmadığını soruyorlardı. Milletvekilleri Levent Tüzel ve Mehmet Hilal Kaplan'ın ziyaretleri sonrasında yeni bir düzenleme yapıldı. Artık annem 24 saat boyunca evimizin önündeki bahçeye çıkabiliyor. Ayrıca kelepçe de ödeme neden olduğu için gevşetildi. Komşularına da gitmesine 1 saat izin veriliyor" diye konuştu.

Dilekçe verdiler

Annesinin yaşlılığı ve annesi gibi insanların da bu durumdan kurtulması için Cumhurbaşkanlığına dilekçe ile başvuruda bulunduğunu söyleyen Kasım Babayiğit konuşmasını söyle sürdürdü: "Annem ve aynı durumda olan yaşlı insanların bu durumdan kurtulmaları için Cumhurbaşkanlığına yazılı dilekçe ile başvurduk. Umut ediyorumki dilekçemiz işleme koyulur ve annem ile birlikte aynı durumda olan yaşlı insanlar özgürlüklerine kavuşur. "

"Bahçeye çıktığım için çok mutluyum"

Kürtçe konuşan ve söyledikleri oğlu Kasım Babayigit tarafından çevrilen Nazife Babayiğit artık bahçeye çıktığı için çok mutlu olduğunu belirterek, şunları söyledi: "Kelepçe ayağımı çok sıkıyordu. Bileğimde ödem oluştu. Evin eşiğinden dışarıya çıkamıyordum. Şimdi ise bahçede istediğim gibi dolaşıyorum. Yıllardır komşuluk yaptığım insanları artık 1 saat ziyaret edebiliyorum. Bu yaştan sonra nereye kaçabilirim ki? Artık torunlarımla bahçede rahatça gezebiliyorum. Oğlumun yaşadığını düşünmüyorum ama bu barış sürecinde de umudumu yitirmedim. Oğlum gelirse de çok mutlu olurum