Evren Paşa Evren Paşa, böyle kalmaz bu devran, Paşa...

Önsöz: "Silahlar insanları itaate zorlayabilir, fakat ancak insanlar uyudukları müddetçe..."

Halkın sesi Neşet Ertaş'ın "derin" teşhisidir: Kötü insanların türküsü olmaz... Kötü insanlar kaderin cilvesi olarak zorunlu bir şekilde bir türküde yerlerini alsalar da, "Bolu beyi"nin mevkinden daha yukarı çıkamaz...

TRT Müzik'te, soğuk savaş müfredatının "Eğitim-öğretim dönemi öğrencilerinden" Erdal Eren için "yakılmış" türküler vardı... Türkülere konu olmasının asıl sebebi ise, düzen hukukunun koyduğu idam şartlarından olan reşit olma durumuna gelmeden, "karakuşi" yöntemlerle yaşının büyütülüp idam edilmesiydi; yani bir "çocuk" olmasaydı... Celali ayaklanmaları sırasında "ava çıkan" Kuyucu Murat Paşa'nın, yakaladıkları 12 yaşındaki masum bir Türkmen çocuğunu yanındaki cellatlarına infaz etmelerini istediği halde, onlar bile bu Türkmen çocuğuna kılıç uzatmayınca, bu devşirme katil kuyucu paşa, bu Türkmen çocuğunu kendisi boğarak öldürmüştü... 13 Aralık'ta tekerrür eden şey de aynıydı...

O zaman da, soğuk savaş zamanında da devletlülerin hiç biri "Ya, bu gençler, bu vatan evlatları niye sokaklara çıkıyor?" sorusunu sormamışlardı... Belki de sorumlu olarak aynada görecekleri şeyler devletlüler için "rahatsızlıklar" yaratacaktı... Ama, ol zemanlar, Angara.nın "çok milliyetçi" bir valisi, kapalı kapılar arkasında sorunu çözme reçetesi olarak, "iti ite kırdırmalı" reçetesini yazmakta bir sıkıntı görmemiş olmalı... Tabi Evren Paşa ve ekürileri de, "ortam hazır hale gelmesi için biraz daha bekleyelim" kerametini göstermekte pek marifetli davranmıştı... O "bir süre" 2 küsur yıl sürmüştü ve yaratılan kan gölü için "pek verimli" (!..) bir zaman olmuştu..

O sürede ve nihayet Evren "Allah" rolü oynadığı zamanda hepsi kendi ufkunca yol yürüyen vatan evlatları gök ekinler gibi biçilmişlerdi... Onların gelecek zamanlara türküleri kalacak, türkülerle anılacaklar...

Ol zemanlar "Kenan'ın sesi" TRT, yakın zamanda öyle yaptı ve değişik sanatçılar tarafından Erdal Eren için söylenen şarkıları ekrana getirdi; bunda bir yanlış yok... Yanlış/eksik olan, ki var, keşke Sinan Cemgil'den Erol Türkmen'e, Mahir Çayan'dan Mustafa Pehlivanoğlu'na, tabi ki burada adı anılmayan diğer Türk çocuklarının ağıtlarını da uygun zamanlarda ekrana getirmiş olsaydı... Çünkü onların "anıları" da aynı saygıyı, aynı ilgiyi hak ediyor.

Saim Ayaz'ı ise ismen/şahsen anacağım, Saim'e sevgimiz baki, rahmeti daim olsun...

Sonsöz: istibdat, sorumluluktan ayrılmış iktidarın eseridir; Evren ve tayfası anılarda/gelecekte böyle kalacaktır...