İnstagram mesaj kutumda tanımadığım biri

"Hülya hanım online özel resim kursu veriyor musunuz?" diye soruyordu.

"Pandemi döneminde verdim ama yüzyüze kurs daha başarılı oluyor." diye yanıtladım.

"Ben İzmir'deyim. Siz de İzmir'de iseniz arada bir yüzyüze de çalışabiliriz." diye ekledim.

"Biliyorum." dedi...

"Fakat ben yurt dışındayım. Onun için online istedim..."

Kanada'da yaşıyormuş...

Sonraki gün WhatsApp'tan görüntülü konuştuk...

Çok genç bir hanım. Önce öğrenci sandım... Meğer evliymiş. Üç buçuk yaşında da bir oğlu varmış Allah bağışlasın...

Eşi de kendisi gibi bilgisayar mühendisiymiş...

Çocuk küçük olduğu için bu aralar çalışmıyormuş ama yüreğindeki resim sevdası hiç bitmemiş. Kendi kendine tuval alıp bir kaç resim yapmış acemice...

Bundan üç-dört yıl önce yine kendisi gibi Kanada'da yaşayan ablası benden iki resim almıştı. O zaman resimlerimi beğenip beni takibe almış. Kendi kendine bu işin olmayacağını anlayınca da bana yazmış...

Ücret konusunda anlaştık... Haftada bir gün bir saat... Ancak arada sekiz saat fark var. Biz gündüzken onlar gece... Ben uyurken o uyanık... Nasıl olacak?..

Neyse ikimiz de fedakarlık ettik ve sabah 08:00'de karar kıldık. Bize 08:00 onlarda 24:00... Ama oğlunu da uyuttuğu için daha rahat oluyormuş...

Neyse... Başladık...

Önce kara kalem desen çalışması...

Kompozisyon, perspektif, renkler... vs... 

Tüm anlatımlar bittikten sonra beğendiği bir kaç röprodüksiyon resimden biraz da ilk resim için zor olanını seçtim ki her santimini boyamada ona bir şeyler öğreteyim... Anlatayım...

Bu arada resim yapmayı öğretmekle kalmadım elbet...

WhatsApp'tan sürekli boyama tarz, teknik, renkler, geçmiş ve günümüz sanatçıları, sanat tarihi ile ilgili anlatımlar ve videolar gönderdim. Hasislik yapmadım... Bütün bilgi ve tecrübemi bir bir aktardım... 

Bu arada iyice yakınlaştık, abla-kardeş olduk...

Bir süre sonra resmini bitirdi... Daha doğrusu bir kaç gün üst üste çalışıp bayrama yetiştirdik... Sonuçtan ikimiz de mutlu olmuştuk... 

Özür dilerim, yalnız ikimiz değil... Zaman zaman uyumayıp "Ben de resim yapacağım." diye tutturan oğlu da çok beğenmişti...

Ve en son fırça darbesini de o vurduktan sonra resmin önünde bana kalpli fotoğraflarını gönderdiler...

Bu masal henüz bitmedi... Sırada yeni özgün çalışmalarımız da olacak...

Dünya Sanat Günü için bana güzel bir hediye olmuştu onun başarısı...

Hep söylüyorum ya...

Sanat dostluktur, sanat barıştır, sanat kardeşliktir... Sanat insana iyi gelir... 

Sanat binlerce uzaklıktaki iki insanı abla-kardeş yapar...