1212 yılında Çocuk haçlı seferi yapılmıştı.

Allah ile aldatanlar yine iş başındaydı. Papa’nın dualarıyla Kutsal toprakları Müslümanlardan kurtaracaklardı.

Almanya'da organize olan çocuk sayısı 7.000 civarında olup liderleri "Nicholas" adlı bir çocuktu.

Fransa'da organize olan çocukların başında "Stephen" bulunmaktaydı ve 30.000 kişiye ulaşmışlardı.

Yaş ortalaması 12-14 idi. 

Stephen’e göre, günahkâr büyükler Kudüs’ü kurtaramamışlar ve kurtaramayacaklardı da. Bu kutsal işi ancak melekler kadar saf ve günahsız olan çocuklar yapabilecekti!  

Akdeniz sahillerine yürümüşler, Alp dağlarında açlık ve soğuktan yarıya yakını telef olmuştu.

Sahile ulaştıklarında Musa'da olduğu gibi denizin yarılıp Kudüs'e yol açılmasını beklemişler, bazıları buldukları gemilere doluşmuşlar, fırtınadan batan gemilerde boğulmuşlardı.

Kalan kısmının akıbeti ise Venedikli korsanlar vasıtasıyla Mağrıp'e, Mısır'a, hatta Irak'a götürülerek köle olarak satılmaları olmuştu.

Hiç biri kutsal topraklarının yanına bile ulaşamadı.

Egemenler, Avrupa’nın şehirlerinde başı boş gezen binlerce kimsesiz çocuktan kurtulmuşlardı.

Cehaletin gardı düşük oluyor ki bu yüzden ırkı, milleti ve coğrafyası bulunmuyor.

Bir şey yapmalarını istediğinizde küçük bir imtiyaz, açlıklarını bastıracak yiyecekler sağlamanız yeterlidir diye düşünülüyor.

Hele de para ve dini beraber kullandığınızda, yaptıramayacağınız iş yok gibidir.

Seçimler yaklaştıkça kamyonlar dolusu erzak paketleri saçılacaktır yine ortaya.

Gösterilen tüm çaba, kitlelerin cahil ve uysal kalmalarını sağlamak için sarfedilecektir.

Güney ve Orta Amerika' da 1819'larda İspanyollara karşı ayaklanarak, büyük bir istiklal savaşını ateşleyen Bolivar ve San Martin hayatlarını bu uğurda harcamışlardı.

Askeri yönden başarılı olmuşlar, İspanyolları yenmişlerdi.

Şimdi sıra demokratik ve ulusal devletler kurmak, vatandaşlık bilinci oluşturmak, cehaleti bitirmekteydi.

Ama bir türlü başaramıyorlardı..!

Yıllar sonra bile Bolivya dağ köylerinde, ova kasabalarında, şehir varoşlarında oturan büyük bir insan kitlesinin karşına geçen bir komutan,

Devrim'i anlatarak özgürlükten, eşitlikten ve yurttaşlıktan bahsetmişti.

Topluluktan hiç ses çıkmıyordu, boş boş bakıyorlardı...Komutan dayanamayıp sordu,

- Bunlar değilse, İstediğiniz şey nedir..?

Topluluk birden canlanıp neşeyle dalgalanmış ve hep bir ağızdan bağırmışlardı,

- Konyak Senyor..!

Güçlüye boyun eğip onaylayan cehalet, düzenin payandasıdır.

Ama yine de onları kınamadan önce anlayış göstermenin yolunu bulmak zorundadır iktidarı isteyenler.

Her türlü karşı duruş, her ortak ses bir uyanıştır ve uyanışlar karanlık lordlar için sonun başlangıcıdır.

Seneca,

-Velle non discutur – istemek öğretilemez diyor ama,

Yarına talip olanlar, halka istemeyi öğretmenin yöntemlerini bugünden bulmak zorundadırlar.

Bunun için gereken adanmış bir ruh ve çalışma azmi her yurt sever de olmalıdır.

Küçük şeyleri bile önemsememiz sayesinde ortaya şüphesiz ki, 

İyi sonuçlar çıkacaktır.