Televizyonu açtım... Gezi parkı olaylarında bir kişi daha ölmüş!.. Daha gencecik... anasının babasının, sevdiğinin ciğeri yanmış, dağlanmış...  benim de ciğerim yandı...

Gezi Parkı olayları ile ilgili çeşitli illerde pek çok kişi tutuklanmış... içim sızladı...

Doğuda Kürtler ayaklanmış... bayraklarını açmış... bombalar patlamış... kimileri yaralanmış... bir bebeğin adı üzerinden de olsa Kürdistan adı onaylanmış...

Kavga, kan, yanlışlar... İçim daraldı... bunaldım... ruhum karardı...

***

Artık televizyonu açtığımda güzel haberlere ihtiyacım var...

Güzel memleketimin her köşesinden vatandaşımın birbirini sevdiği, ötekileştirmediği, birbirine düşmanca bakmadığı günlere ihtiyacım var...

Arkadaşlarımla bir araya geldiğimizde memleketin haline kahrolmaktan, ölen çocuklara acımaktan öte; kocamızı çekiştirmeye, gülmeye, fıkralar anlatmaya ihtiyacım var...

Çocuklarımızın istediği okulu sorunsuz kazandığı, okuduğu bir eğitim sistemini işitmeye ihtiyacım var...

Mezun olduktan sonra gönlüne göre bir iş bulup güzel bir maaşla çalıştıkları haberlerine ihtiyacım var...

Emeklilerin kimseye muhtaç olmadan geçindikleri hatta yabancılarda olduğu gibi ikinci baharlarını yaşamak üzere dünyanın merak ettikleri yerlerine gezmeye gittikleri yolunda haberlere ihtiyacım var...

Evlenen çiftlerin  bakabilecekleri kadar çocuğu diledikleri zaman dünyaya getirmeye özgürce karar vermelerini duymaya ihtiyacım var...

Kadına karşı şiddetin, tecavüzün olmadığı günlere; kadının aşağılanmadığı; özgürce modern, çağdaş yaşayan, okumuş, çalışan kadınları görmeye ihtiyacım var...

Bir takım kirli dolaplar uğruna... AVM, imara açılarak rant uğruna, siyanürle altın çıkartılmak için toprağı çoraklaştırmak üzere türlü dolaplarla ağaçların kesilmediğini, doğaya çevreye duyarlı davranıldığını duymaya ihtiyacım var...

Dinin yaradanla kul arasında olduğu, kuran-ı kerimde söz edildiği gibi dinde zorlama olmadığı günlere ihtiyacım var...

Günümüzde siyasi amaç uğruna türban takanlar yerine eskiden olduğu gibi dini inancı gereği başını örtenlere ve bunlara saygı duyanlara ihtiyacım var...

Geçtiğimiz günlerde İstanbul'da başıma gelmişti. Elimde valizim, sırtımda çantam çok yorgun ve sıkıntılı bir halde otobüste ayakta yolculuk ederken kıllarını bile kıpırdatmayanlar az sonra otobüse binen başı türbanlı genç bir kıza yer verdiler...

Otobüslerde insanların birbirini ötekileştirmeden yolculuklarda kendinden yaşlılara yer verdiği günlere ihtiyacım var... 

Ülkemde eskiden olduğu gibi dini, milliyeti ne olursa olsun Türkiye Vatandaşı TÜRK olarak kendini hisseden insanlarımıza ihtiyacım var...

Tek derdimizin pahalılık olduğu; cennet vatanımın parsel parsel satılıp bölünmeye çalışılmadığı günlere ihtiyacım var... 

Oruç tutmayana gâvur...  tutana yobaz gözüyle bakılmadığı... “Tutmuyorsa belki bir engeli vardır, olmasa bile yaradanla onun arasındadır, beni ilgilendirmez.” denilen hoşgörülü günlere ihtiyacım var...

Canım sıkkın... Yüzüm asık... güzel haberlere, gülmeye, mutlu olmaya ihtiyacım var...

Bunaldım...

Var... var... var... hem de daha böyle pek çok şeye çok ihtiyacım var...

Yalnız benim mi?..