Sayın Bakanı izliyorum büyük bir dikkatle televizyonda.

Yine aynı yüz ifadesi hiç değişmez.

Başını çenesinin altından bedeni ile bir sağa bir sola döndürerek gülümseyen yüzü ile 2019'da istihdam oranlarını açıklıyor.

Bu yılın Türkiye için ekonomik açıdan iyi bir yıl olacağını, 2 milyon beş yüz bin kişiyi istihdam edeceklerini, iş imkânlarının arttığını, gelişen, üreten bir Türkiye olarak parmakla gösterileceğimizi söylüyor.

Elimdeki az şekerli Türk kahvemden höpürdeterek bir yudum içerken, başımı  bakan beyle aynı şekilde döndürerek Ali beye bakıyorum.

" Höööörp" diye müstehsi müstehsi, mutlu mutlu yudumluyorum kahvemi.

"Amanınnn Ali bey hadi iyiyiz iyi, bu yıl istihdam geçen seneden iyiymiş, işsizlik oranı da düşmüş" diyorum.

Diyor ki; "Dinle, dinle, sonuna kadar ne diyor önce bir dinle, sonra yorum yap" 

"Ne dinleyeceğim sonuçta gelişiyor, giderek büyüyoruz ikinci yarıda işte"

Konuşma bitiyor, Sayın Bakan ve avanesi mutlu mesut ayrılıyor canlı yayından.

Düşünüyorum iyi de bu iş kuyrukları nedir?

Kuyruğun ucu bucağı yok.

Sanırım varlık kuyruğu bunlar, tanzim satış kuyrukları gibi.

Ellerinde başvuru formu, sırayla yavaş yavaş  ilerliyor işsiz insan kalabalığı.

İçlerinden bazı vatandaşlarla röportaj yapıyor muhabir. 

"Bu ne kuyruğu acaba tanzim satış kuyruğu mu?"

Karışıyor tabii kuyruklar çoğalınca.

"Yok abi ne tanzimi yaa, iş başvuru kuyruğu işşş".

"Ne iş peki"

"Ne iş olursa yaparız abi, ben üniversite mezunuyum temizlik işçisi alacaklarmış, olsun onu da yaparız, hele bir işe girelim de oradan tanzim satış kuyruğuna da gireriz" diyor.

Sıradakilerin yarısı üniversite mezunu işsiz gençler, gelecek peşinde koşan insanlar.

Alınacak işçi sayısı kuyruktan daha az.

15 kişi alınacak işe 9 bin 240 kişi müracaat ediyor.

Hadi diyelim ki alındın, bunun ikinci aşaması var.

Mülâkat!

Mülâkatta temizlik işçisine ne soracaklar peki?

Eline süpürge verip "Hadi süpür ortalığı da bir görelim" demeyecekler ellâğam. 

Siyasî görüşleri de önemli tabii!

Referans falan.

Öyle ya Yozgat'daki AKP toplantısında, "Fabrikaya işçi alınacaksa bizim müsaademiz olmadan kimse işe mişe giremez" diyor ilçe Başkanı.

İstediği kadar kalifiye işçi olsun, "işe girmek buradan bizden geçer bunu iyi bilin" diyor.

Gelenler alkışlıyor sanki İş ve İşçi Bulma Kurumu Başkanıdır beyefendi.

Neyse ki toplantıya  gidenler görüntüye çekmişler de, haberimiz oluyor bunlardan.

O zaman diyorum bu mülâkata da gerek yok, üye ol biat et kurtul.

Pardon AKP üyesi ol, işe gir, temizliği de biz yaparız.

"İşe de biz sokarız sendikalar ne karışır, fabrikanın müdürü ne bilir?" diyor.

"O ne derse desin önemi yok" diyor.

Ve ekliyor daha sonra "Zaten seçim de yok",  eliyle rabia işareti yapar gibi "dört sene" diyor başgan. 

Yani muhalif olanların yaşamak, evine ekmek götürmek gibi bir lüksü olamaz, eğer lüksse.

Tanzim kuyruğunda ucuz sebze almak bile hayal vatandaşa.

İstihdam, kendileri gibi düşünenlere kapı aralıyor.

Boşuna hayal kurmayın temizlik işçisi olacağız diye. Eyyy vatandaş.

Siz önce evinizin önünü süpürün. 

Sonra mahalle el birliği etsin, mahalleler temizlensin.

Daha sonra şehirler temizlensin hele bir.

Sonra sizi adam yerine koymayan siyasetçileri de temizlersiniz. 

Süpürürsünüz giderler.

Halktan yana olanlar, Hakk'dan yana olur.

Artık kimin Hakk'dan yana olduğunu bir zahmet görün.

Siz terörist değil, seçmensiniz.

Demokrasi kültürü  oylarınıza ipotek koymaz.

Kimi kendinize yakın görüyor, yanınızda hissediyorsanız onları seçersiniz.

Daha sonra seçim yok dört sene ona göre.

İnsan gibi yaşamanın da şartı vardır.

İyi insan, doğru insan dürüst insan olmak.

Tehdit dili korkunun eseridir.

Hurafelere kulak asmayın.

Olmak ya da olmamak bütün mesele bu.

Siz  iyi bilirsiniz, sizin sağ duyunuza inancım sonsuz.

Çok yaşaaa.

Çoook yaşaaa değil.

Yaşa ve yaşat. 

İnsan olmanın gereği de budur...