Çok şanslıyım ben... Şimdi bana neden diyeceksiniz... Anlatayım...

Hani malumumuz hepimiz korona günlerinde evde hapisiz ya... Kimimiz kendini oyalayacak bir şeyler bulurken kimimiz de sıkıntıdan patlıyor ya!..

Benim için çok da bir şeyler değişmedi aslında. Genelde beni çok geziyorum sanırlar ama yanılıyorlar. Aslında ben ev kedisiyim. Korona günlerinden öncesinde de evimde yardımcı almam işlerimi kendim görürdüm. Sabah kahvaltı hazırla... Ortalığı topla... Çamaşır yıka, temizlik yap sonra in bodrumdaki atölyeye resim yap... Akşama doğru çık yukarı yemek yap... Erkenden tavuk gibi uyu... Sabahın köründe kalk... Fırla sokağa sabah sporu, yürü...

Şimdi korona günlerinde eşim Hiko evde, kızım Senem'in şirketi evden çalıştırıyor karantina kapsamında... E o da evde...

Böyle de olunca bir öğle yemeği öğünü daha eklendi mi bana ve artı bulaşıkları. Haaa sık sık onlara kahvaltıda börek, çörek, ekmek, bazlama yapıyorum bir de. İşim bitince yine resim yapıyorum. Eskiden yılda dört beş kez yurt içi, ya da dışında resim çalıştaylarına, festivallerine giderdim davet alarak. Arada bir de ben düzenlerdim. Şimdi yapamıyorum... İşte o büyük eksiklik bana... Aynı şeyleri seven, artık kardeş gibi olduğumuz sanatçı arkadaş gruplarım var. Kimi buralarda, kimi yurtdışında. Bir araya geldiğimizde hem resim yapar, hem de çok eğleniriz. Bu dert tüm dünyayı etkisi altına aldığından hepimiz hapisiz ve birbirimizi özlüyoruz bu günlerde.

Gerek WhatsApp grubumuzdan, gerekse de bireysel olarak görüşüyoruz ama grup sohbetlerimizi, şakalaşmalarımızı, birlikte olduğumuz günleri özlüyoruz. WhatsApp sistemi dört kişiye kadar görüntülü konuşmaya izin veriyormuş ama bize yetmez ki... Biz kalabalığız...

Hah işte şansım burada giriyor devreye.

Benim bir kardeşim var Cem Koç...

Kendisi Karel Elektronik Sanayi ve Ticaret A.Ş. İzmir Bölge Müdürü... Eşi Meliha kızım gibi... Çocukları Çağrıhan ve ikiz kızları Efnan ve Ekin Yağmur ise yeğenlerim. Hatta geçen gün Cem ile konuşuyoruz Polonya'da okuyan ancak genel durum nedeni ile evde olan Çağrıhan içerden babasına sesleniyormuş "Baba halam ne diyo!"

İşte insanın böyle bir kardeşi olunca ablasının derdine de çözüm buluveriyor. Şirketlerinin telekonferans sistemini ablasına sunuveriyor. Sistem yirmi altı kişiye karar görüntülü sohbete izin veriyormuş. Hatta sistemi yükledikten sonra sorun yaşamayalım diye de bir deneme sohbet yaptılar bugün ailece benimle...

Sağ olsunlar... Hep varım olsunlar...

Bu müjdeyi arkadaşlarıma söyledim. Sistemin linkini yolladım hepsi yükledi. Çok kolay, çok basit... Gün ve saat belirledik ve toplu sohbet edeceğiz. Kimbilir bizim sağımız solumuz belli olmaz saz çalıp, türkü de söyleyebiliriz.

Özlem gidereceğiz, sanat konuşacağız.

İnsan sevdiği şeyleri yapınca, sevdikleri ile bir arada olunca mutlu oluyor. Elbet ailemi de seviyorum, onlarla da mutluyum. Ancak arkadaşlar da girince devreye katlanıyor bu mutluluk ve bağışıklık sistemimizi kuvvetlendiriyor. E bağışıklık sistemimizin kuvvetli olması da bu günleri sorunsuz atlatabilmek için olmazsa olmazımız değil mi?..