Bize eğitim aldığımız kurumlarda değerli eğitmenlerimiz insanoğlunun dünyaya gelişinden itibaren ürettiği her şeyin adına ''Kültür'' denir... diye öğretti. Şimdi bakıyorum üretilen şeylerin sayısı azalıyor ve bir çoğu yok oldu ya da yok olma tehlikesi ile karşı karşıya... Sanatçı ve zanaatkar sayısı da azalmış; dolayısıyla Türk kültürü ve öz benliğimiz de yok olma tehlikesi ile karşı karşıya kalmış durumda.Sizlere 5000 yıllık tarihi olan Türk kültüründe, belli başlı hangi mesleklerimizin yok olduğunu yazacağım.

Öncelikle dünyadaki teknolojik gelişim, sanayi devrimi ve makineleşme ile birlikte dünya nüfusundaki artış gibi etkenler sosyal hayatımızı ve siyaseti belirlerken bazı mesleklerin doğumuna bazılarının da ölümüne sebebiyet vermiş.

Özellikle yaptığım araştırmada bu meslekler 100 rakamının üzerinde fakat ben bunlardan seçtiğim 21 mesleği kendi yorumumla beraber sizlerle paylaşmak istiyorum.

1. Külekçilik: Bal, pekmez, yoğurt vb. yiyecekleri saklamak için yapılan külek'lerin (ahşap kapların) ve külek ustalarının yerini şimdi kanserojen madde ihtiva eden plastik kaplar almış durumda.

2. Yorgancılık: Hemen hemen hepimizin evinde el dikimi yorgan var ama yorgancı artık yok denecek kadar az.

3. Çerçilik: Toplu iğneden, çaydanlık, tencere, ibriğe kadar mahallelerde kapı kapı gezip satış yapan çerçiler de artık yok.

4. Yemenicilik: Ben yemeniyi, annelerimizin cenaze, mevlid, ev işleri, vb. işlerinde kullandıkları örtü olarak bilirdim. Fakat yemeni Anadolu insanının yerel kıyafetlerinin altına giydikleri ayakkabıları yapanlar yemenici ayakkabılar da yemeniymiş bunu yeni öğrendim. Şu an Türkiye'mizde Gaziantep ve Kilis illerimizde sadece iki adet yemenici kalmış durumda.

5. Şapkacılık: Şapkacılık mesleği de artık tarih olmuş durumda.

6. Terzi: Özenerek aldığınız kumaştan vücudunuza kalıp gibi oturan elbiseleri diken terzilerde artık bir bir kapanıyor.

7. Saat tamirciliği: Babadan, atadan yadigar duvar ve kol saatlerinin tamir ve bakımını yapan ustalar artık sadece saatlere pil takıyor ve bir bir kapanıyor.

8. Bastonculuk: Kıymetini yaşlandığımızda anlayacağımız bastonlar ve bastonculuk mesleği de artık tarih oluyor.

9. Sepetçilik-Küfecilik: Eskiden sarhoş olanları ve ürünleri taşıyan küfeciler, küfeler ve sepetler artık yok.

10. Kalaycı: Mahalle mahalle gezip tencere tava vs gereçlerin bakımını yapan kalaycılar artık yok. Artık eskisini at yerine yenisini al var....

11. Kilimcilik: Kilim artık tezgahlarda dokunmuyor. Dokunsa da çok az sayıda ve şu anda tüm değerli kilimlerimiz Avrupa kıtasında.

12. Semerci: Özellikle çocukluğumda köylerimizden kasabamızın pazarına satış yapmak için eşek sırtında gelen köylülerin kullandığı birbirinden renkli ve Türk motifi taşıyan semerler artık yok. Üstelik köylerde artık eşek de yok ki semerciler olsun.

13. Dabakçılık: Deriyi işleyenler artık yok ya da sayıları çok az.

14. Takunyacılar: Yaşlıların camii ve evlerde abdest almak için kullandıkları takunyalar ve ustaları artık tarih oldu.

15. Keçecilik: Çobanların kebelerinin ve köylülerin heybelerinin dikildiği keçeler ve keçe ustalarımız da artık yok.

16. Tenekeciler: Tam olarak yok olmasa da sanayii üretimi ile birlikte bu meslek de bitmiş durumda.

17. At arabaları: At arabası yapan zanaatkarlar artık yok.

18. Nalbantlık: Türk'ün tüm hayatı at sırtında geçmiştir. Fakat günümüzde yarış atları ve eğitim atlarına nal takan nalbantlar dışında bu meslekte tarih oldu. Artık mahalle nalbantları yok.

19. Esansçılık: Tüm bitkilerin özünden güzel kokular ortaya çıkaran esansçılar ve esansçılık mesleği de bitti.

20. Kaşıkçılar: Düğünlerde yediğimiz yemeklerin tadına tat katan tahta kaşıklar ve kaşıkçılar da artık tarihi eser

21. Urgancılık: El emeği ve göz nuru dokunan urganlar (güçlü, elle dokunan kalın ip) artık makinalar ile yapılmakta.

Yazımın başında kültürün tanımını en basit kavramıyla ortaya koyup kültürümüzün ve özbenliğimizin artık yavaş yavaş yok olduğunu yazmıştım. Bu kültürümüze bizler sahip çıkmazsak kimse gelip sahip çıkmaz.Kültürümüze sahip çıkalım.

Türkiye Cumhuriyeti devleti Kültür ve Turizm Bakanlı'ğından ricam ülkemizin 7 bölgesinde bu kaybolan meslek gruplarını detaylı şekilde ortaya çıkarıp 7 bölgemize organize sanayi bölgesi kurmak yerine organize meslek şehirleri kurmalarıdır. Kültürümüz yok olursa herşeyimiz yok olmuş demektir...