Eli yüzü düzgün bir devlet kurmuştuk. İçi dışı bir insanlardık. Yıllarca süren savaşlardan çıkmıştık, yaralıydık. Nüfus yapımız bozulmuştu.  Açlık ve yoksullukla kucak kucağa iken dişimizden arttırıp geleceğimizi kurma yolunda ilerlemeye çalışıyorduk.

Bir yandan “çağdaş uygarlık düzeyi” diye anılan çıtanın üstüne çıkma çabası içindeydik.

Dinimiz din idi. Milliyetimiz milliyet idi. Dinimize yüzyıllar içinde çöreklenmiş bir takım bezirgânları devre dışına itmenin yolunu yordamını da bulmuştuk.  Başka devletler önünde dünyanın en saygın devletlerinden geri kalmayan bir itibarımız vardı.  

Afganistan kralından, İngiltere kralına kadar İran şahına kadar ayağımıza geliyorlardı.

Derken hafiften bir rüzgâr esmeye başladı. Rüzgâr zamanla fırtınaya dönüştü. Önüne geçemedik, fırtına güzelim devletimizi çatırdatmaya başladı. İnsanımız önce yalan ve yanlışlara inanmaya alıştırıldı. Sonra iftiraları gerçek sanmaya yönlendirildi.

Gün geldi, devletin bütün kuruluşları kimi madrabazların bir kaşık suda çıkardığı fırtınadan etkilenir hale getirildi. Ve “ Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zapt edildi. Bütün tersanelerine girildi. Bütün orduları dağıtıldı. Memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş hale getirildi.  Ülkede iktidar sahipleri de en azından şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit ettiler…

Peki, insanımızı dindar eyleyeceğiz, diye yola çıkanlar; din elden gidiyor
yaygarasıyla ortalığı velveleye verenler Anadolu’nun bugünkü halini görmüyorlar mı? Dinimizde ne kadar güzellik varsa, hepsi yok edilmiş. Dün hangi aymazlıklar yok idiyse, tamamı insanımızın kanına işletilmiş. Buyurun duruma bakın.

Televizyonlardan öğreniyoruz ki, Anadolu’da pek çok kişi “kadın satıcılığını iş edinmiş. Kimileri dul kadın aramaya dolaşıyor. Kimileri de oturdukları yerlerde görebildikleri kadınları pazarlamaya soyunmuşlar. Ayıbı, günahı kalmamış.

Söylenecek söz çok ama yerimiz yok. Şöyle bitireyim:

Televizyonda bir din alimi. Kadınımız soruyor:  

“Eşimle anlaşamadık. Çocuklar etkilenmesin diye birlikte oturuyoruz. Günah mı?”  

Din alimi “Olamaz” diyor. “O adam sana yabancı. Dinde bunun yeri yok.”

Ya bu uygar insanlar ne yapsınlar prof. Efendi? Hangisi hangisini öldürsün?