"Mustafa Kemal'in Askerleriyiz!.."

Bütün bir stadyum, farklı formalar altında da olsa aynı şekilde bağırıyordu. Etrafımdaki bir çok yaşı ileri insanın gözleri doluyordu.

Gençler sevinç ve görülmeye değer bir hırsla, boyun damarlarını şişirerek haykırıyorlardı,

- Mustafa Kemal'in askerleriyiz!..

Son yıllarda Atatürk'e yapılan haksızlıkların hakaretlerin karşısında dalgalanan, hançere yırtarcasına yükselen iki motivasyondan biridir bu slogan.

Diğeri acılı bir ezgi, duygu sağnağı, ecdada yakılan bir ağıt gibi söylenen İzmir marşıdır.

Her ikisi de vulgar bir Turkorap yapılanmaya, her türlü seviden yoksun, onursuz bir nankörlüğe karşı avazlanan isyan türküleri olarak sahiplenildi  toplum tarafından.

Gelin görün ki, her nasılsa CHP'li olan Canan K. ve milletvekili Orhan S.

- Atatürk döneminde dahi hiçbir zaman bu topraklarda laiklik ve demokrasi olmadı çizgileri hep askeri vesayet belirledi; Ve,

- Son derece militer bir söylem, bireyselliğin önüne geçiyor diyerek...bozgunculukta level atlamışlardı.

Bu kadar şevk kıran bir deklarasyona, son gönül bükücü asrın blender'ı bile ulaşamamıştı!..

Moralsiz ve geleceğe kaygıyla bakan milyonları yeniden birlik olmaya iten, birbirine tutunduran iki ezginin içindeki fraktal militarizmi arayıp bulan ve kritize eden anlayışa kuşkuyla bakarım ben.

Kahırlı hayatların ''Şehitler ölmez'' çığlığına da bir kulp taktılar mı bilmiyorum ama,

Beynindekini bilinçsizce dışarı kusan, sonra da düzeltmeye çalışan densizlikleri, ''ancak bir amaçla içeri sızan provokatörler'' yapar diye ürkerim!..

Girdiği her seçimi kaybetmiş, uzun ara lider çıkaramamış, hayatı halka bağlayacak dil geliştirememiş, 
birbirlerini her fırsatta aşağıya çekmiş, hizipçilik anlayışı içinde kavrulmuş bir mantığın ürünü olarak görürüm bu lafları.

Toplumun bir kısmı,

Anasına bile sövdükleri yüce ve tek önderine kelimeler, nakaratlar ve türkülerle sahip çıkmaya çalışırken,

Maçlarda, meydanlarda, salonlarda, evlerde gözleri dolarak seslendiği atasına bağlılık yemini ederken,

Birileri çıkıp, 

- Doğru bulmuyorum, çok militarist bir slogan, bireyselliği zedeliyor falan filan.

Herkes işine baksın... Aydınlanma çağı filozofisinin ve hisleri, inançları dışlayan snob entellektüelizmin yeri ve zamanı değil,

İzmir'in dağlarında yakılan ve yakılacak olan hürriyet ateşlerinin vaktidir,

Beğenirsiniz veya beğenmezsiniz,

Bireyselliğimiz, Militerliğimiz, Türklüğümüz ve Asabiliğimizle hepsi biziz.

- Size ölmeyi emrediyorum... diyebilen,

Mustafa Kemal'in askerleriyiz!..