Hepimiz kabul edelim ki irdelemeden kendimizi karşımızdaki insanın yerine koymadan aynı hatayı yapıyoruz.
Bu birbirimize tahammül etme, empati yapma yetimizi şüphesiz ki törpülüyor, kendi fikrimizi, haklılığımızı veya haksızlığımızı sivrilterek yanlış kararlar almamıza neden oluyor.

Oysa karşımızdakini dinlemek, anlamak çok zor değil.

Bunun için önce kendi iç sesimize tevazu yu öğretmemiz gerekir.

'Neden?' diye bir soru sorduğumuzda eğer niyetimiz iyiyse, görmemiştir, meşguldür, anlamamıştır duymamıştır, yanıt verecek durumda değildir diyebiliriz.

Yoksa kafamızda şekillendirip, peşin hükümle karşı tarafı dinlemeden şak diye yapıştırırız o hükmü.

Kabul edelim ki hepimizde var anlayış eksikliği.

Aslında duymak istediğimizi, olmasını istediğimizi dikte ettirmekten öte geçemez bu şekilde dostluklar.

Dostun sana sadece duymak istediğini ayna gibi yansıtmayabilir, kendi aynasına ışık tutup, farklı bir görüntünün de olabileceğini tüm yalınlığı ile gösterebilir.

Dost yanlışı rahatlıkla dostuna yansıtmıyorsa, orada bir hinlik yatıyordur.

Hep 'haklısın, doğrusun' demek değildir dostluk.

Baktığın bir objeyi, olayı aynı duyarlılıkla görmeyebilir .

Fikri seninle uyuşmayabilir bu dostluğu bitirmek için gerekçe olmamalıdır.

Korkularımız var kendimize benzemeyenlere karşı.

Ya beni de yaftalarlarsa?

Dostluk köprüsü keçi gibi inatlaşma arenası, yeri  değildir.

O köprüyü birlikte geçmek, fikirleri tartışmak, insan olmanın gereğidir.

Dikte ettirilen hiç bir şey mutlu etmez içinizde haksızlığınızı bildiğinizde.

Dost yanlışı rahatlıkla söyler.

Söylemelidir.

Doğru kararlar almasına yardim eder.

Ama doğru tek değildir herkesin doğrusu farklıdır.

Siyasi farklılıklar zenginliktir.

Birbirimizi boğazlamak, yok saymak, böl ve yönetten öte geçemez.

Sosyal medya da çok şahit oluyorum.

Sayfalarında olmaktan, beğeni göndermekten bile korkar olduk dostlarımızın.

Hatta dostlukları bitirecek ölçüde siyasetin duygularımızın önüne geçtiğini üzülerek görüyorum.

Birlikte yaşayabilmenin, karşımızdaki insanı olduğu gibi kabul etmenin ne gibi rahatsızlığı olabilir.

Tek tip insan yaratmanın Demokrasi ile bağdaşan hangi yanı vardır?

Tek tip insan yaratmak fikri 'faşizm'dir.

Kur 'an da önce  affedici ol, peşin hükümlü olma, gün gelir dostun düşman, düşmanın dost olabilir.

'İtidalli ol  hoşgörüyü de elden bırakma' der miydi Rabbim?

Sonsuz dostluklar, sonsuz düşmanlıklar yoktur elbette.

İçine menfaatler girdiğinde değişir insanoğlu.

Gelin menfaatlerimizin değil dostlukların, insan kazanmanın peşinde koşalım.

Kaybetmek kolay, kazanmak zordur.

Biz zoru seçelim.

İnsan kazanmak önemli.

Peşin hükümlü olmayın.

Yumuşak dil.

Mütevazı anlayış.

Empati.

Vicdan.

Hoşgörü.

Adil davranış.

Bunlar varsa kaybetmezsiniz...