Meşhurdu bir zaman urgan atması
Şimdi bekasını afta görüyor
Ağzını açmazken arttı sıtması
Adam kerameti lafta görüyor.
Farz edin üç ili alsa ne yazar
Üç beş yıl koltukta kalsa ne yazar
Azrail kapıda, açılmış mezar
O hala kendini safta görüyor.
Öylesine sahiplenmiş adamı
Unuttular müebbeti, idamı
Kusacağım bozuyorlar midemi
Babasından kalan pafta görüyor.
Eskiden görünce yere bakardı
Suratından bin bir surat akardı
Sinirinden meydanları yıkardı
Beklemiyor ayı, hafta görüyor.
Çakıcı ki mertlerin de merdidir
Türkiye’nin delikanlı ferdidir
Biat etmez; vatan asıl derdidir
Çantasında keklik, rafta görüyor.
Ülküyü ebedi köstekledi ya
Zorlukta Reyizi destekledi ya
Yüz yıl sonrasını tasdikledi ya
Kanunu, kitabı yafta görüyor.
Süleyman; kendini ölümsüz sanan
Senede bir kere Türkeş’i anan
Bu vatan değil mi tutuşup yanan?
Adam kurtuluşu afta görüyor.