Hayatta kalmak için yapılan mücadelelerin en güzeli. .Sıcak bir çay gibi içini ısıtan o bakış ,ruhunu mutlak doyurur..Doymadığın ne o halde. İyi ki var dediğin insanlar yoksa hayatında. .Dualarında yer almıyorsa sevdiklerin. Güzellikleri kendin kadar herkes için istemiyorsan..Yaşamanın anlamı ne. Yalnız kendini yaşatmaksa tek gayen. Anlam katan değerlerini sıfırladıysan..Hırs gözünü kör ettiyse. .Anlamın da olmaz .Yaşamın bir anlamı olmalı o halde. Düşün. .Yaşa..Yaşat..Anne..En güzel değer ölçümsün. Elbet vardır Mizan terazisi. Tartar elbet bir gün..Anne. .Sevgimin tomurcuklanan en güzel bahar dalı.Sen bana mücadeleyi öğrettin..Tüm zorluklara karşın doğru kalmayı. Eğilip bükülmemeyi. Baş eğmemeyi. .Hakkım olmayana el uzatmamayı. .Yenilsem de düştüğüm yerden yeniden var olmayı.Başımı göğsüne koyduğumda saçlarımı okşarken bilmem kaç kez anlattığın ,babam öldüğünde verdiğin mücadeleyi dinlemekten hiç bıkmadım. Bana diyordum ki HER ZORLUKTA BİR KOLAYLIK VARDIR..Bir-tek bir yerde yanıldın. Doğruyu her yerde korkmadan söyle. Varsın üstüne gelsinler Yanlışları söylemezsen doğru olanlar azalır. Yanlışlar kazanır..Doğru her yerde sözlenmezmiş anne..Yeri varmış..İşte ben hala o yeri arıyorum anne..Doğruları doğru sözleri biriktirdim ama söyleme alanı nerededir işte onu bilemedim anne..Lom sözlülükle karıştı gitti eleştirilerim..Sen bizi tek başına mücadele ederek öyle güzel büyüttüm ki Ve bize miras gibi öyle özlü sözler söyledin ki.. Zaaflarımızın esiri olmadık bu güne kadar..Elimizin tersi ile ittik kişiliğimizi satmamak adına zengin sofralarını. Gönül soframıza bağdaş kurup oturduk çorbamıza iki kaşık atanlarla kurduk gönül bağımızı.. Aklımızı gönlümüzü doyurduk midemiz yerine.. Ağzınız kanasa da kızılcık şerbeti içtim deyin dedin. Kızılcık şerbeti gibi dudaklarımızın kenarında kanla öylece gezdik. Başa kakılacak ilerde önümüze getirilecek kullanılacak sofralar da oturmadık..Dostla düşmanı ayırdık. Dostumuza düşmanı yanımızda tutmak zararını çekmemek için set koymadık. Her şekilde yanında olduk .Anne öğrettiğin gibi başımız derde girse de yapılan iyiliği unutmadık..Dostumuza da yanlışını söyledik ama terketmedik.. Ahd i vefa duygumuzu asla yitirmedik . Dostumuz tökezleyince yanından ayrılmadık.Omuz verdik düştüğü yerden el verdik. Zararını çeksekte kârımızın peşinde koşmadık.. Göğsümüzü dosta siper ettik..İnandığımız değerlerden ödün vermedik . Değer ölçümüz asla para olmadı. Yokluğunu çok çektik belki ama paranın kölesi olmadık. Azla yetinmeyi öğretin çünkü bize anne..Olduğumuz yerde var olup ,var etmeyi kendimizi öne çıkarmadan sunduk doğru bildiklerimizi. Elbette dilimiz döndüğünce. Açık oynadık asla kafamızda sinsi planlar kurmadık. Yenemeyecegimiz bileği öptük gocunmadan. Îstenmediğimiz yerde şapkamızı alıp eyvallah deyip çıkmayı da bildik ikilemeden..Anne dediğin gibi fedakar olduk ama asla insanların yüzüne yaptığımız iyilikleri makinalı tüfek gibi saydırmadık.. Anne..Kalleşlik bırak başkalarına kalsın. .Seninle bahtiyarımİyi ki varsın anne. .İyi ki varsın. .Anne aç kapını ben geldim.. Gel bu gün yine başımı göğsüne dayayıp o kalp atışını yüreğimde hissedip dertleşelim seninle.. Çok doluyum anne. İçimi yalnız sana boşaltmaya geldim.. Bir çay demle yanında bişey olmasın varsın. Bir tek sana söyleyebilirim derdim. Bir tek sen anlarsın çünkü bilirim.. Aç kapını anne ben geldim..