Çanakkale aşılmaz bir iman kalesiydi.
Gazi Mustafa Kemal, Türk'ün yeni sesiydi.
Dünya açtı gözünü, sildi kulak pasını;
Dinledi yedi iklim Atamın narasını...
Asırlardan, çağlardan büyük kükreyişti O,
Tepelerden, dağlardan büyük bir sekişti O.
O ki, coşkun bakıştı, yanan vatan aşkıyla;
Geleceği görmüştü, o engin bakışıyla...
Memleket garipleşip, olmuşken 'Hasta Adam! '
O zaman nara nara, feryat feryattı Atam...
Savaş meydanlarında, siperlerde gezerken;
Bir kükreyiş bıraktı, o gür erkek sesinden...
Sen kudretli Türk genci, dinle biraz sözümü;
Ay-yıldızlı bayrak bak, kabartır göğsümüzü.
Ovadassın, dağdasın; her zaman vatandasın;
Yüreklerde sen varsın, damarda akan kansın.
Vurul ama sürünme, yaran boyna kanasın;
Çiçek açan yaranı; Kara Fatma bağlasın.
Yeni mezar kazanlar, Akdeniz'i boylasın.
Damarındaki kudret, devamlı sende kalsın.
Senin kudretli kanın; şahikalar yaratır.
Verdiğin bütün uğraş, yaraları kapatır.
Sen yağız çehreli genç, sen ey ateş parçası,
Sen dünyaya bedelsin, olamaz ki başkası.
De; Vatanda yürekler, adeta tek bir yumruk;
De; Çekinme yiğidim, milletçe acı düyduk.
Gönülden duygu değil, kan boşanır, kan gider;
Fırtınalı gönlü biz, acılarla yoğurduk...
Not: Bu şiir, Cumhuriyetin 60. Kuruluş Yıldönümü
Anadolu Basın Birliği Şiir Dalı İkinciliği ile ödüllendirilmiştir.