Telkin, kibrit olur gönül çıramıza,
Huzurun ateşi parlar kendiliğinden,
Mac-aile coşarız
Gelen, müstesna günlerdir semadan
Biz de müstesna yaşarız
Ne, zam gelir işçi-memur maaşına
Ne, kiradan vazgeçer ev-sahibi
Ne, kar daha beyaz yağar
Ne yağmur daha sulu
Yine de, hüzünler cüce kalır bu günlerde,
Mutluluk her zamankinden ulu
Ölüler de nasiplenir erkenden
Unutulanlar bir hatırlanır
En zayıf hafızalılar bile bu gün
En uzak komşusunu tanır
Ben Yasin okurum babamın ruhuna,
Errahmân’ı okurum
Gönlümde denizler kaynaşır, tatlı, tuzlu
Bazan tamamlanır ayetler
Bazen da yarım kalır
Febieyyi-âlâi derken babam gibi,
Beni bir ağlama alır
Sel’e karışır Rabbükü-mâtü kezziban
İşte o sevinçle hüznün kaynaştığı an
Yüreğimde iki beni hissederim
Biri coşan sevincim,
Biri mahzun kederim.