Şu zalim dünyaya baktıkça doydum
Dünya nimetinde gözüm kalmadı
Şeytanla savaşıp, şeytana uydum
Kendime bakacak yüzüm kalmadı.
Dost diye sarılıp, yılan gördükçe
Firavun’dan arta kalan gördükçe
Çalıp, çırpıp namaz kılan gördükçe
Kimseye diyecek sözüm kalmadı.
Suçlayarak hep kendimi dışladım
Bin tövbeyle yeni güne başladım
Yenildikçe hep nefsimi taşladım
Dağıldım; benim de özüm kalmadı.
Gördüm ki hep acımasız insanlar
Hile, hurda desiseler, yalanlar
Allah’ı bilmeyen, kuldan ne anlar
Münafık çoğaldı çözüm kalmadı.
Süleyman; tükenmiş Müslüman nerde
Kimi zevke dalmış, kimisi derde
Bu kadar şeytanın olduğu yerde
Artık yaşamaya lüzum kalmadı.