Sosyal medyada, son günlerde dolaşan bir şiir dikkatimi çekti. Paylaşmak ve yorumlamak istedim. Tabi ki sosyal medyanın çok hızlı bir mecra olduğunu bilerekten yine bu şiiri okumayanlar adına bu şiiri tekrar yazıyorum. Şiir tam 164 yıl önce İrlandalı bir kadın yazar tarafından kaleme alınmış.
Dünyada insanların yarısının kahinlerin kehanetlerine inandığı ve ülkemizde yine halkımızın üçte birlik kısmının hacı, hoca ve hurafeler ile batıla inandığı bir yüzyılda bu şiir bence bir şaheser. Şiiirin ismi: Ve İnsanlar Evlerinde Kaldılar...
Ve evet tam 156 yıl sonra insanlar evlerinde kaldılar. Tüm dünya evinde kaldı. Tahmini dünya nüfusu üzerinden ve mantıken aileyi anne baba ve çocuk üzerinden temel alırsak dünyada yaklaşık 1.5 - 2 milyar ailenin varlığından söz edebiliriz. Yine İbn-i Haldun'un 614 yıl önce söylediği ''Coğrafya kaderdir'' sözü evet dünya kaderlerini yaşayan insanların olduğu bir dünya diyebiliriz. Fakat milyonlarca farklı kültür,etnik yapı milyarlarca düşünce şu anda ortak bir kaderde birleşti. Bu muazzam bir şey. Üstteki şiirdeki gibi. Hepimiz deneyimliyebildiğimiz kadar hayatı biliyoruz. Farklı kollarda farklı hikayelerde yaşama sarılan ve sonrası gelecek olan nesiller için çabalayan insanların çoğunlukta olduğunu da biliyoruz. Kaderler farklı olsa da bugün dünyanın kader üzerine kurulduğunu da anlayabiliyoruz.
Ne güzel diyor şiirde. İnsanlar evde kaldılar, kitap okudular evet okuyanlar var, dinlediler, birbirlerini dinlediler, müzik dinlediler, ruhlarını dinlediler, dinlendiler, egzersiz yaptılar, ki yine tüm televizyon kanallarında "Hiç olmazsa ev içinde en az 30 dk hareket edin tavsiyelerinin olduğunu biliyoruz, evet yeteneği olanlar sanat yaptı ve yeni varoluş yollarını öğrendiler" diyor.
Durdular... Evet herkes durdu düşündü, daha derine inip kalplerinin sesini dinledi, farklı inanışlara sahip milyarlarca insanın kimi meditasyon yaptı kimi dün gece olduğu gibi Allah'a yakardı af diledi, bazıları yaşadığına şükretti, dans etti, yani insanlar gölgelerini farkedip bir benlikleri olduğunu farketti.
Diyor ki, insanların düşünceleri değişti ve bence bu değişim için gerekli olan en temel ilkedir. Değişim için düşüncelerin değişmesi şarttır. İyileştiler belki ekonomik olmayabilir bu ama ruhen, bedenen ve fikren bence de insanların çoğu iyileşti. Sonunda da şöyle diyor: Cahilce, tehlikeli, anlamsız ve vicdansızca yaşayan insanların yokluğunda, dünya
iyileşmeye başladı. Evet bence kötülüklerin çoğu yok olacak. Bunları bireysel olarak herkes gördü. Ve tehlike sona erdiğinde insanlar ölüleri için ağladılar. Evet hepimizin bildiği ve yaşadığı veya yaşayacağı duyguyu bazı insanlar erken yaşadı. Ve yeni kararlar aldılar. Evet daha yaşanılır temiz bir dünya için karar aldılar. Yeni bir dünya hayal ettiler. Yeni yaşam biçimleri yarattılar, dünyayı tamamen iyileştirdiler, tıpkı kendilerini iyileştirdikleri gibi.
Sonuç olarak hepimizin tasavvuru mutluluk üzerine kuruludur. Ve dünyada en güzel şey insanın kendisini özeleştri ile tamamlamasıdır. Bu samimi duygularla dünya üzerindeki bu Kovid-19 kabusunun ortadan kalkacağı günlerin yakın olduğuna, kapitalizmin ''faydasında olmayan ağacı kökünden keser'' sözüne atıfla belki 3 belki 5 yıl içinde kapitalizm ağacının insanlar tarafından kökünden kesileceğini belirtmek istiyorum. Ve şiiri sizinle paylaşıyorum. Kalın sağlıcakla..,
Ve İnsanlar Evde Kaldılar
ve insanlar evde kaldılar,
kitap okudular ve dinlediler.
dinlendiler, egzersiz yaptılar,
sanat yaptılar, oyun oynadılar
ve yeni varoluş yollarını öğrendiler,
durdular
daha derinden dinlediler,
biri meditasyon yaptı,
biri dua etti,
biri dans etti,
diğeri kendi gölgesini keşfetti,
insanların düşünceleri değişti,
iyileştiler.
cahilce, tehlikeli, anlamsız ve vicdansızca yaşayan insanların yokluğunda,
dünya iyileşmeye başladı.
ve tehlike sona erdiğinde insanlar ölüleri için ağladılar
ve yeni kararlar aldılar,
yeni bir dünya hayal ettiler,
yeni yaşam biçimleri yarattılar,
dünyayı tamamen iyileştirdiler,
tıpkı kendilerini iyileştirdikleri gibi...