Bazen sevdiklerimizi ihmal ederiz. Bu onları düşünmediğimizden değil, günlük hayatın içinde yok oluşumuzdan yaşama gecikmemizden kaynaklı koşuşturmamızdan ileri gelir. Hep bişeyleri ıskalıyoruz gibi bir maratonun içinde kendimizi hissettiğimizden o yarıştan kopmamak için yanımızda bizimle beraber koşanları görmeyiz. .Hayat akıp gider oysa. Hiç bilmeyiz belki son görüş veya son istektir sizlerden istedikleri. .Bu gün yaşanmış bir olayı anlatacağım size isim vermeden ve uzun yıllar geçmesine rağmen yüreğinde sızısı kalmış hala aklına geldikçe vicdanı sızlayan bir kişiden aktaracağım size. .Ninesini hastahanede ziyaret eder .Yaşlı teyzemiz çok hastadır. Uzun uzun sohbet ederler birbirlerine sarılırlar. Ziyaret saati bittiğinde arkadaşım nineciğim canın birşey çekiyor mu sana getireyim der. Yaşlı ninemiz bir düşünür , oğlum içim yanıyor dudaklarım kurudu bana gelirken portakal getirsen çok mutlu olurum zahmet olmazsa der..Torun hastahaneden çıktığında yakın bir market arar en yakın market üç kilometre uzaktadır. Şöyle düşünür portakalı alıp yarın ziyaretine götüreyim tekrar hastahaneye dönmeyim yol uzun ve zamanım az. .Rutin işlerine koyulur. Gece yarısı hastahaneden haber gelir. Yaşlı ninesi akşam geç saatlerde vefat etmiştir. .Vicdan azabını anlatırken bile gözlerinde görebiliyordum. .O portakal ninesinin son isteği idi Bilmiyordu ki.Ve o yarına bıraktı. Şimdi daha iyi anlıyor yarın diye bişey yok bu gün var. Ve her portakal yediğindeki arkadaşımın gözlerindeki yaşı daha iyi anlıyorum..Hayatta keşkeler yok. Sevdiklerimizi ve onların isteklerini ertelemeyin vicdan azabını yok edecek hiç bir şey yok. NE HAYATI ERTELEYİN ,NE DE SEVDİKLERİNİZİ. KİM BİLEBİLİR Kİ BELKİ BU ONLARI SON GÖRÜŞÜNÜZ ,BELKİ ONLARIN SİZDEN O PORTAKAL SON İSTEĞİDİR. PİŞMANLIKLAR HAYATINIZ BOYUNCA SİZİ TAKİP EDER. YAKANIZI BIRAKMAZ. VE ASLA YAŞINIZ BÜYÜSE DE UNUTAMAZSINIZ İÇİNİZDEKİ VİCDAN AZABINI. VE PORTAKAL HİÇ BU KADAR ACI BIRAKMAZ DİLİNİZDE.. İÇİNDE VİCDAN AZABI SAKLIDIR ÇÜNKÜ. İÇİNDEKİ ZARINDA GÖZYAŞLARINIZ SAKLIDIR.