Sevinç, en iri balık, en dibinde denizin
Ne oltamız uzanır ne yüzmemiz var
Sahilde hayâl ile geçer günlerimiz
Güneş batar, su kararır, ay doğar
Işıltılar yüzümüze vurdukça eririz
Elem, Yarış Atı’dır her koşuda birinci
Mesafe muhal, engel afakî, zaman mefhumu yok
Müjdeler kapalı zarfta zehir
Açılsa, benzimiz solar nâ-hoş kokusundan
Açılmasa ölüm merakı verir
Ne İlkbahar canlandırır solgun güllerimizi
Ne toprağımızı ısıtır yaz harareti
Bütün mevsimlerden acılar sızar
Sükûtumuz yara azdırır durduğumuz yerde
Bağırsak, birileri kızar
Çektiğimiz ebedî kader değil zannımızca
Zannımızca bizde kusur az
Devletlilerin ihmalkârlığıdır bahtımızdaki kara
Âlî yerlere oturmazsa âdil adamlar
Umutla bakamayız ufuklara
Dedelerimiz ot yedi serhatlerde
Sırtına dipçik, sînesine süngü yedi
Canıyla korudu bu yurdu
Onları düşmanın silâhları değil
Milletimin madrabazları vurdu.