Ailelerin tek istediği çocuklarının ailesine, vatanına, milletine hayırlı bir evlat olması. Peki, gençlerimiz ne istiyor? Bizlerden ne bekliyor?
Ne istediğini bilen, düşünen bir gençlik geliyor. Bunun önünde hiç kimse duramaz.
Gençlerin %70’i yurt dışında yaşamak istiyor. Yurtdışında bulup da kendi memleketinde bulamadıkları ne?
- Eğitimde eşitlik.
- Dünya standartlarında eğitim.
- İş hayatında eşitlik ve iş bulabilme.
- İş kurabilme.
- Güvenli bir gelecek.
- Adalet.
- Huzur.
Ve daha niceleri.
Esasında çok da ütopik istekleri yok. Olması gerekenleri istiyorlar.
Son 10 sene içerisinde yurtdışına beyin göçü ile gitmiş kişilere “kazandığın aynı parayı Türkiye’de kazanma garantisi versek döner misin?” diye sorduklarında cevap “Hayır” oluyor. Peki “geri dönmek için seni ikna edecek olan ne?” diye sorduklarında en başta “HUZUR” cevabı geliyor. Bu arada bu araştırmayı yaptıkları kişiler memleket hasreti çektiklerini defalarca vurguluyorlar.
Peki biz bunları gençlerimize niye sağlayamıyoruz?
Devlet politikaları, hükümet politikalarının gerisinde kaldı da ondan. Hükümet kendi grubuna öncelik ve kazanç sağlamak için devlet politikalarını hiçe saydı. Eğitimsiz ve düşünmeyen bir gençlik yani güdebileceği bir toplum istedi. Fakat iletişim çağında yaşadığımızı unuttular. Hitler Almanya’sındaki Goebbels’in propagandaları gibi propagandalar artık işe yaramıyor. Gençler sonuç odaklı ve araştırmacı.
Gençlere bu imkânları sağlayabildiğimizde zaten "Türkiye gerçekten uçacak". Hem ekonomik, hem de sosyal olarak.
Kendi iktidar hırsları için ülkemizi bu hale getiren vasıfsız zihniyetten kurtulma, gençlerimizin ve ülkemizin önünü açma vakti geldi de geçiyor.
Tüm iktidar sahiplerinin gençleri dinlemesi, anlaması ve giden gençlerin bile tekrar geri gelmek için çabaladığı bir Türkiye için politikalar geliştirmesi lazım.
Gençler bizim geleceğimiz! Bunu unutmayalım.