Seçimler bitti…

Taşlar yerine oturdu mu, yoksa yerinden oynadı mı zaman gösterecek.

Artık önümüze bakma ve nefis muhasebesi yapma zamanı…

Fakat  yine de hoşgörünüze sığınarak geçmişe şöyle bir göz atmak istiyorum.

Bir önceki yazımın başlığı 'Siyasetin Dili' idi.

Nefretin yerini sevgi dili alsın istedik ama maalesef bu dileğimiz gerçekleşmedi.

İslam ahlakına Türk töresine uymayan daha doğrusu  insanlığa yakışmayan uygulamalara, söylemlere şahit olduk.

Her türlü iftira, karalama, hakaret, yalan dolan, dezenformasyon yapıldı... Hem de hiç çekinmeden, sıkılmadan. İftira atarken, hakaret ederken, değerlerimizi ayaklar altına alırken insan olduğumuzu adeta unuttuk.

Yani seçimler süresince en basitinden eleştiri ile hakareti; rekabet ile düşmanlığı karıştırdık. 'Benden ise ala, değilse mutlak hain'! Bu nasıl bir ruh hali anlamak mümkün değil.

Sırası geldiğinde ‘Bu ülkenin yüzde 99’u Müslüman ‘diye övünüyoruz.

Amma velakin yaptıklarımız, ettiklerimiz, yüce dinimize uyuyor mu isterseniz kısaca bakalım.

"Komşusunun, kendisine güven duymadığı  kimse vallahi iman etmiş değildir." (Buhari/Hadis)

"Kötülüğün seni üzüyor, iyiliğin seni sevindiriyorsa, artık sen müminsin." (Hadis)

"Müslüman; diğer Müslümanların elinden, DİLİNDEN güvende olduğu kimsedir." (Buhari-Hadis)

Örnekleri çoğaltmak mümkün. Tanıdığın, tanımadığın bir kişiye sırf siyasi mülahaza ile hakaret etmek, iftira atmak, hele hele komşusunu, akrabasını arkadaşını üzmek, kırmak, küstürmek ne iş, değer mi? Değmez elbet, değmez de biz hala ne demokrasiyi içselleştirebildik ne de dinimizin gereklerini yerine getirebildik.

Varsa yoksa ben... Ben! Halbuki en güzeli kibirden arınmak tevazu ve hoşgörü sahibi olmak değil mi! Bu konuda beni çok etkileyen bir anekdotu paylaşmak istiyorum: Hz. Süleyman’a: ’Bir kötülük ki, insanda bulundukça hiçbir iyilik fayda getirmez. Nedir o kötülük?’ diye sorulduğunda; "KİBİR" cevabını vermiş.

"İnsanlara güzel söz söyleyin" (Bakara 2/83) Bakınız dinimiz, küfür edin, hakaret edin demiyor. Güzel söz söyleyin diyor.

Aziz dostlar; Şimdi biraz çevremize ve kendimize bakalım istiyorum.

Beraber olduğumuz, desteklediğimiz, maddi ve manevi katkıda bulunduğumuz kişiler, siyasi oluşumlar yukarda ifade edilen ölçülere göre hareket ettiler mi, ediyorlar mı? Kişisel olarak biz  güzel sözü, sevgi dilini mi, yoksa nefret dilini mi esas alıyoruz?

Bu soruları şunun için sordum: Tüm canlılar içinde sorumluluk sahibi olan tek varlık insandır. Zira Allah aklı sadece insana vermiştir. Okuyasın, düşünesin diye, dinleyip biat edesin diye değil.

Artık anlayan anlasın gayri, anlamayana da Allah akıl fikir versin başka ne diyelim…