Toplumun projelerden daha çok ihtiyacı olan şey, hiç koşulsuz sevmek.

İnsanlar bu siyasi atmosferde en yakınlarına farklı fikirleri nedeniyle nefret dili geliştirdi bu dönemde.

Tartışmak yerine yok saydı, kapılarını kapattı.

Ayrıştırma kültürü, herşeyini yoksulla, mazlumla paylaşmaktan haz duyan milletimizi birbirinden ayırdı. 

Etiketler yaptık karışıklı..

Bu benden değil.

Yapıştır etiketi.

Sonuç yürekler nefretle, kinle doldu.

Oysa dinimiz hoşgörüyü emrediyordu.

Komşun açken tok yatma diyordu.

Neredeyse bizden değilse, komşunun açlığından zevk alır hale getirildik.

Dostlar birbirini aramaya korktu.

Kin, öfke, nefret, yüreğimizi zaptetti.

Ayrıştırarak yönetenler yüreğimize galip geldi, tohumlarını ektiler. 

Ve her seçimde yüreğimizdeki bu ayrışmayı kendi lehlerine biçtiler. 

Bambaşka bir dil siyasette bizleri ayrıştırdı.

Güzellikleri birlikte yaşamak yerine, kara bir perde çektik aramıza.

Haklıdan yana, doğrudan yana yer tutmak, siyasi ikbâl uğrana harcandı gitti.

Değerlerimizi toplum olarak kaybettik.

Ta ki azgın azınlık olarak, terörist, illet, zillet olarak görülene dek.

Beka sorununu çözdük önce aklımızla.

Siyasi ikbâl peşinde koşanların gerçek yüzlerini gördük.

Yeterli olmayanca Rabbimin eli değdi doğru dan, haklıdan, iyiden yana.

"Şüphesiz ki biz kendi dilleriyle gerçeği söyletiriz"

Terörist bunlar diyenler çıktılar Cumhur İttifakı'nın arkasında terör örgütleri var dediler.

Arkasından sapır sapır terörist başı, kırmızı bültenle aranan kardeşi, devlet televizyonlarından halka duyuru yaptılar.

Enteresandır, oy istediler ellerinin kanını kameranın objektiflerine silerek.

Mütedeyyin inananlar mesajı iyi algıladılar bu kez.

Biat kültürünü bir kenara bırakarak, sorgulayan akılla harekete geçtiler.

Seçim yenileme kararının haksızlığını yüzlerine vurarak doğrunun, haklının yanında yer aldılar, ikinci yeniden  yenileme seçiminde.

Fark giderek açıldı.

Sayın Ekrem İmamoğlu'nun mağduriyetini iyi okudular.

Hak, hukuk, adaletin herkese gerekli, yaşamsal değerini, önemini gördüler.

İlk kez bir şey daha gördüler hiç duymadıkları.

O sevgi dili ile konuşuyordu.

Sevgi dili galip gelecek diyordu.

Mağduriyetine rağmen çirkin bir söz çıkmıyordu ağzından.

"Hak yemem, hakkımı da yedirmem" diyordu.

 Azgın değil kızgın kitlenin önünde  bariyer oluşturarak sükunet telkin ediyordu.

Sevgi dilini ustalıkla kullandı bu süreçte.

AK Parti'ye oy veren, ancak son seçimlerde sandığa gitmeyenler, halkın tamamını kucaklayan bu gence sevgi duymaya, yüreklerinde sevgi büyütmeye başladılar. 

Bunu kalelerinin, en çok oy aldıkları ilçelerin düşmesinden anlıyoruz.

"Hep beraber el ele başaracağız"

"Barışmaya geldik".

"Uzlaşmaya geldik".

"İstanbuuul birbirimizi anlamaya geldik" 

"Ne mutlu sevgi kazandı" diyordu.

İnsanı öne alan anlayış tüm projelerin üstündedir.

İlk kez itelenen, ötekileşen halk sevginin dilini, Yunusça, Hacı Bayram-ı Velice konuşan, Hallac-ı Mansur gibi herkesi insan olduğu için, Tanrı'nın bir yansıması olarak görerek sevginin dilini yüreklere akıtan bu sesin ardında durdu. 

Aynı havayı soluyan, bu ülkenin vatandaşlarını ayrıştıran, kin ve nefretinizi diri tutun diyenler kaybetti.

Sevgi kazandı.

Ne mutlu ki  yüreğimiz sevgiden yana saf tuttu.

Safları güçlendirerek bu sevgi diliyle neler yapmayız ki?

Yüreklerin takva elbisesi sevgidir.

Örtün üstüne.

Yüreğinizi üşütmeyin.

Kin ve nefret ekenlerin fırtına biçtiklerini unutmadan.

Bu sevgi dilinin  galip gelmesi için çaba gösteren, farklılıkları bir kenara bırakarak demokrasi için birlik olanlara, emeği geçenlere selam olsun.

İlk defa 'kazandık' demenin hazzını bizlere yaşatan Millet İttifakı'na selam olsun.

Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.