Bunu bugüne kadar hiç düşündünüz mü? Bir boş vaktinizde bu konuya kafa yordunuz mu? Türkiye’de en büyük soyguncu kim? Bin yıl düşünseniz aklınıza gelmez. Çünkü sistemin içindesiniz. Ve her konuda olduğu gibi, bu konu da size olağan geliyor?

 Hatta “Başka yolu mu var bunun?” biçiminde şaşırmanıza da yol açabilir.

Efendim, Türkiye’mizin yüz akı, Türk ekonomisinin olmazsa olmazı, “banka” lardan söz ediyorum. Bunu bir kez daha söyleyeyim. Türkiye’de en büyük soyguncu bankalardır. Ve aklı eren herkes farkında ki, soygun iki yönlü işletiliyor. Ve insanımız bu soygunu olağan görüyor. “Sistem böylesini gerektiriyor, başka türlüsü olamaz ki” diyor.

Elbette herkes bu kadar saf değil. Gerçeği bilip de ses çıkarmayanlar var. Gerçeğin bu olmadığını bile bile bu iki yanlı soyguna göz kulak olan devletimiz var. Bir de işi gücü “Bu milletin kanını nasıl emebiliriz” diye hiç durmadan hesap kitap yapan “kitapsız” lar var.

Şimdi soygunun ayrıntılarına geliyorum. İlkin soygunun bir yüzüne bakalım.

Türkiye’de yasa var. Emeğiyle çalışan kişinin günde sekiz saat çalışması esastır. Bundan sonrası için “Fazla mesai parası” alır. Bu da normal ücretinin iki katı olarak ödenir. Türkiye’deki kökü dışarıda kurum ve kuruluşlar bu kurala harfiyen uymaktalar.

Peki bankalar ne yapıyor? Sabahın saat dokuzunda işe koşulan bir elemanını gecenin hangi saatinde evine yolluyor? Bebek emziren kadın mı,  çocukları yurttan yuvadan alınacak ana mı, yaşlı anasının babasının hizmetini görecek delikanlısı mı olduğuna bakmaksızın herkesi geç vakitlere kadar iş yerinde tutmaktan kaynaklanan soygun yolu.

Günümüzde kimsenin beğenmediği 27 Mayıs 1960 ihtilali bu ülkeye öylesine sağlam bir sistem getirmişti ki, örneğini şöyle vereyim. Bugün de ülkemizin büyük gazetelerinden biri olarak bilinen adı bende kalsın işletme, Hukuk fakültesi öğrencisi bir genci işe aldı.

Ve yirmi beş yıl çalıştırdı. Delikanlımız hukuku bitirip de avukat çıktığında nice sonra emeğini yıllardır sömüren kuruma karşı açtı. Ve ister inanın ister inanmayın eski parayla tam bir trilyon lira tazminat kazandı. “Olamaz” diyecekler bana yazsın, ayrıntılarını bildireyim.

O sistemi piç ettiler. Bankaların soygununda madalyonun diğer  yüzüne bakalım:

Deli Dumrul’u hatırlayınız. Kuru bir çay üstüne köprü yaptırmış. Geçenden beş akçe, geçmeyenden döve döve on akçe alıyormuş.  Bugün bankalarımız Deli Dumrul’a rahmet okutacak oranda soygunun dozunu yükseltmiş durumdalar.

Bildiğiniz ayrıntıları tekrar yazarak kafa şişirmek istemem. Yalnız şunu anlatmama izin veriniz. Bir cadde üzerinde  o bankanın iki şubesi. Hesabım üç beş yüz metre ötedeki şubede. Ve ben hesabıma para yatırmak istiyorum. İstenen cereme akıl dışı.

Görevli memure “Dışarıdaki düzenekten yolla” diyor. Ben beceremeyeceğimi söyleyince memure işini bırakıp benimle sokağa çıkıyor. İnsan yavrusu benim havalemi yapıyor ve işinin başına dönüyor. Bankacıların aklı varsa bu bir isyandır. Vatandaşın soyulmasına karşı çalıştırdıkları görevlinin protestosudur.

Bir diyeceğim daha kaldı. Biz bu bankacılık sistemini batıdan aldık. Bu soygun niye batıda yok? Danimarka’da otuz yıl önce bir bankada hesap açtırdım 430 kron. Otuz yıldır o param orada taş kesilmiş duruyor. Türkiye’de üç yıl önce bankaya bir para yatırdık. Geçen ay uğradık. Paranın bir kısmı tırtıklanmış. “Nasıl olur?”  dedik. Görevli arkadaş kuralı anlatıyor.

Şu kadar ayda sistem paramızdan şu kadarını otomatik olarak kesermiş.

Peki biz topu topu on beş yirmi kâğıttan ibaret paramızı koyacak yer mi bulamamışız da bankaya götürmüşüz… Vadeli yatırmalıymışız. Yatırırken niye söylemediniz. Bu arada anlaşılıyor ki, banka çalışanları da hırlı değil. Eee, kır beygirin yanında yatan ya tüyünden ya huyundan kaparmış. Bu soygunun kıyamete kadar süreceği de açık.

Çünkü çoğu kimse soyulmaktan tedirgin olmuyor. Öyleyse bana ne düşüyor, öyle değil mi?