Ekonomiden anlamadığımı geçmiş yazılarımda defalarca ifade etmiştim. İktisat fakültesinde 2 yıl okudum, matematikten hoşlanmadığımı fark edip bıraktım. Ki halen de hoşlanmam. Bilinmezleri çarpıp toplamayı değil, üzerlerinde düşünmeyi tercih ettim. 

Mesleğim ve ilgim gereğince olumlu veya olumsuz her şeyin topluma yansıması ile ilgileniyorum. 16 yılda ülke ekonomisini enkaza çevirmenin elbette toplumsal karşılığı var. O enkaz da kuyruklar olarak karşımıza çıkıyor.

Yakın tarihten örnekler vererek başlamak isterim.

Sıkça sözü edilen “kuyruk” dönemlerini yaşadık, bizden büyük olanlar yaşadılar. İlk kuyruklar İnönü döneminde ortaya çıktı. Ülkeyi dünya savaşı dışında tutmak için akıllıca bir diplomasi sergileyen İnönü ülke kaynaklarının önemli kısmını hazırda tutulan askeri birliklere harcamak zorunda olduğu için halka gıda maddeleri karneyle verildi ve kuyruklar oluştu.

Sonrasında Ecevit döneminde Kıbrıs Barış Harekâtı ve haşhaş ekimi nedeniyle ambargoya maruz kaldık. Kuyruklar yeniden oluştu.

70’lerin sonunda Amerikalılar “Our guys”larını darbeye hazırlamaya başladılar. Demirel döneminde kuyruklar bu yüzden oluştu.

Elbette bundan yararlanmaya çalışan kurnazlar oldu. İstifçilik, stokçuluk çok insana para kazandırırken halkı mağdur etti.

Rahmetli Ecevit’e yazar kasa atılması, MGK toplantısında Sezer’in Ecevit’in önüne anayasa kitabı atmasıyla başlayan koalisyon süreci bugünün ilginç figürü Bahçeli’nin koalisyonu sonlandırmasıyla bitti.

16 yıl süren iktidar döneminde tartışılacak çok konu başlığı var. Bu yazıya sığmazlar. Ancak bu iktidarın ilk yıllarında bile sabahın 5’inde halk ekmek bayileri önünde kuyruklar olduğunu gördüm. Dünyada ciddi likidite (nakit para) fazlası vardı ve bundan yararlanıyorduk ancak saat 05’te 80 yaşında teyzeler birkaç kuruş ucuza ekmek almak için sıraya giriyorlardı. Ekonomik olarak rahatladığımızı “sandığımız” dönemde bu durum ilgimi çekmişti. Bir yerlere gökdelenler dikilmeye yeni başlıyordu ancak 80 yaşındaki insanlar sabah 10 kuruş için ekmek kuyruğundaydı.

Bu süreçte ekonomi berbat yönetildi. Üretmek yerine tüketmek marifet sayıldı. Bir yandan cemaati bile olmayan camiler laf olsun diye yapılırken diğer yandan kapitalizmin tapınakları olan AVM’ler yükseldi. Aslında olmayan, sanal parayı harcamaya başladık. İlk alarm et sektöründen geldi. Yem girdileri ve mera sıkıntıları hayvancılığa darbe vurdu. Uruguay’dan eti tatsız Angus ithalatı yapıldı. Trakya kıvırcığı bitirilmişti. Et üreten yegâne alan Balıkesir ve civarıydı. Onlar da yem maliyetleri altında eziliyordu. Neyse ki sebze ekilen topraklarımız vardı.

Kısa süre sonra gördük ki sebze fiyatları da alıp başını gitti.

16 yıllık iktidarın son noktası açılan göstermelik tanzim satış noktaları oldu. Onların da önlerinde kuyruk var. Tıpkı ekmeğin karneyle sayılı olarak verildiği dönemde olduğu gibi kişi başına 3 kilo sebze satılıyor. İnsanlar kuyruklarda saatlerce bekliyorlar.

Önümüzdeki 4 yıl boyunca seçim yok.

Kararı doğru vermek zorundayız.

Belediyeleri kazanarak iktidara gelen anlayışa verilecek en önemli uyarı o belediyeleri ellerinden almaktır. O gün anlarlar ki kazandıkları yerden kaybetmeye başlayacaklar.

Geçmiş kuyrukların nedenleri dünya savaşı, Barış Harekâtı ve darbeci Amerikan köpeklerinin projeleriydi.

Bugünkü kuyrukların nedeni kötü yönetimdir.

Bugün annelerimizin, ninelerimizin saraylarda şatafatlı hayat sürenler yüzünden kuyruklarda beklemesi zoruma gidiyor.