Çocuklarımızın örgün eğitimden uzak olduğu, günümüze uygun bir konuyu aktarmanın zamanı. 

Eğitimlerim, tecrübelerim, gözlemlerim, yazdıklarım ve izleyerek gördüklerim. Otuz yıl önce izlediğim öğrencilerimin başarı öyküleri ve Eğitim Bilimleri ile gerçekleri birleştiriyorum. 

- Uyarıcıları biz belirleyeceğimize, çocuğun belirlemesi için ona yaratıcılığı göstermeli.

- Bilişim, kitap, dergi, oyuncak vb. uyarıcılar hazır sunulmamalı.

- Yalnız kalan zekanın işlevsiz olacağının bilinmesi.

- Geri zekalı, çok zekisin gibi sıradan söylemler yerine “Sen yaparsın, Çalışkan” sözlerini kullanarak, geri zekalı dedikçe öğrenemeyen özgüvensiz, zeki dedikçe şımarık çocuğu yaratmaktan kaçınmalıyız.

"Zekisin" yerine “çalışkan” sözünü kullanmalıyız. 

- Disleksi olan çocuğun; sağ beynin çalıştığını, zeki çocuk olduğunu, öğrenme stillerini sunan aktörlerin ve materyallerin ona yetersizliğinden tembelliği benimsediğini unutmamalıyız.

- 130, 140, 150, 160 Q’sü gibi parayla yapılan ölçümler yaptıracağımıza; çocukların çoğunun “NEDEN?” diye sorduğu sorular yerine ”NASIL?” diye soran çocuklarımızın, ileride imza atacakları yeni buluşlarının kreatif zeka düşünceleri içinde olduğunu ve sınır tanımadığını fark edebiliriz.

- Üst zeka dediğimiz “çalışkan” çocuklarda “öz şevkat"i geliştirirsek, gelecek dünyadaki tüm icat ve buluşlarında şevkatli davranarak, toplumun yararına çalışmayı benimser.

- “Şöyle böyle, şu şöyle olacak, böyle olacak, çocuğum şunu şöyle yaparsan gelecekte şöyle olursun” gibi söylemlerle, çocuğa falcılık yaparak, geleceğini oluşturmaya çalışırsak, zeka şansını ortadan kaldırırız.

- Özgün çalışma ortamlarında, önce tekrar yapmalarını sağlayarak, zihinle yapmayı, yürekle görmeyi. Yürekle yapmayı, zihinle görmeyi ve oraya yerleştirmeyi öğrenmesine destek vermiş oluruz.

Endişeden korunmak İçin kaygılarımızı, gelecekteki korkularımız için yarınlarımızın stresini çalışkan çocukların ortamlarında paylaşırsak, yeni başarıları şimdiden farkına varmadan engellemiş oluruz.

Sağlıklı bir yaşam diliyorum...